گزارش برنامه
گشایش مسیر چهل‌سالگی باشگاه کوهنوردی تهران
پاتخت، بُرج آفتاب (تابستان 1402 و 1403)
مقدمه:
با فرارسیدن چهلمین سالگرد تأسیس باشگاه، بر آن شدیم تا فعالیتی در منطقه علم‌کوه داشته باشیم و این برنامه را در قالب صعود به مناسبت چهل‌سالگی انجام دهیم.
منطقه پاتخت و بُرج آفتاب چند سالی است که فعالیت‌هایی از دیواره نوردان ایرانی را به خود دیده، تا همین اخیر که شاهد حضور تیمی آلمانی به سرپرستی اشتفان گلواتس بودیم و این تیم موفق به گشایش مسیری با پنج طول طناب و درجه سختی d 13.5 شدند.
تیم ما از طرفی مشتاق به صعود این مسیر و از سمتی دیگر باتوجه‌به اطلاعاتی که از این دیواره داشتیم، علاقه‌مند به گشایش مسیر روی این بُرج بودیم که در نهایت تصمیم بر این گرفتیم که وارد منطقه شویم و درصورتی‌که شرایط مناسبی برای گشایش مسیر دیدیم، اقدام به این امر کنیم.
برنامه اول (شهریور 1402)
نفرات: ایمان بحیرائی- مهدی محمدی
روز اول:
حوالی صبح به‌وسیله خودرو شخصی، خود را به قرارگاه ونداربن رسانده و پس از استراحتی کوتاه و تحویل کیسه بارها به قاطرچی، شروع به حرکت به سمت پناهگاه سرچال نمودیم.
حدود بعدازظهر به سرچال رسیده و پس از تحویل بارهایمان به استراحت پرداختیم.
لازم به ذکر است که بِیس کمپ این برنامه پناهگاه سرچال بود که فاصله‌ای در حدود 2 ساعت تا پای دیواره دارد و در فصل مناسب دارای آب آشامیدنی است.
روز دوم:
7 صبح به سمت منطقه و بُرج آفتاب حرکت کردیم تا علاوه بر انتقال و بارگذاری وسایل و لوازم فنی به‌پای کار، بررسی کاملی از تمام بخش‌های بُرج داشته باشیم.
در این راه، بخش زیادی از مسیر روی یخچال و مورِن ها است که به همین جهت، سنگچین کردن مسیر رفت‌وبرگشت، کمک زیادی به‌سهولت رفت‌وآمد می‌کند.
این دیواره بخش‌های زیادی دارد که امکان گشایش مسیر بر روی آن وجود داشت، اما شناسایی لاینی که بتوان عمده مسیر را به روش پاک و ابزارگذاری صعود کرد، ما را کمی دچار وسواس و دقت و بررسی بیشتر می‌کرد که در نهایت خط سیری در حدود 100 متر که عمده آن شکاف بود، توجه ما را جلب نمود.
روز سوم:
مهدی بعد از بستن رَک موردنظر روی هارنس خود اقدام به گشایش طول اول کرد.
چالشی که در اینجا داشتیم این بود که عمده دیواره‌هایی که در این منطقه وجود دارند، در متراژهای اولیه و طول‌های ابتدائی، به علت حرکت یخچال‌ها، دستخوش تغییراتی هستند و از بافت ریزشی‌تری برخوردارند.
این مسئله روند گشایش را تا حد قابل‌توجهی کُند و همراه با ریسک می‌کند.
در نهایت در این روز، طول اول مسیر به متراژ 28 متر با درجه سختی b 11.5 و با نصب 3 عدد رول در نقاطی که امکان ابزارگذاری مطمئن وجود نداشت، گشایش و پاک‌سازی شد.
روز چهارم:
ابتدا اقدام به صعود میمونی با یومار بر روی طنابی که از روز قبل در کارگاه طول اول ثابت کرده بودیم، نمودیم و سپس ایمان شروع به گشایش طول دوم نمود.
طول دوم که طولِ کراکس مسیر هم است، با تراورس و بولدری سنگین به شکافی می‌رسد که از این قسمت، با فشاری یکنواخت تا کارگاه ادامه می‌یابد که عمده تکینک صعود این طول به روش off with و لاخ نمودن نیمی از بدن در یک کنج بسته و خزیدن درون آن است و در نهایت با تراورسی بلند از زیر کلاهکی به کارگاه می‌رسد.
این طول با متراژ 23 متر و زدن یک رول در ابتدای طول به کارگاهی نیمه راحت می‌رسد که در سال بعد موفق به صعود آن شدیم که درجه سختی حدودی a 13.5 را به خود اختصاص می‌دهد.
در نهایت به تهران بازگشتیم تا در سال بعد برای تکمیل مسیر اقدام کنیم.
برنامه دوم (مرداد 1403)
نفرات: مهدی محمدی- محمدرضا طالبی- ایمان بحیرائی
در این برنامه تصمیم گرفتیم تا نفر سومی به تیم اضافه شود، تا در موارد گشایش، پاک‌سازی، صعود و لجستیک، با سرعت عمل بهتری کار را پیش ببریم که در نهایت محمدرضا با حضور خود کمک شایانی به برنامه نمود. از سمتی در این برنامه بجای دسته مته، دریل و کارگاه زنجیر به همراه داشتیم که خود این مسئله مدیریت بار را دستخوش تغییر می‌کرد.
روز اول:
پس از پیمودن مسافت ونداربن تا سرچال، با استراحتی کوتاه، اقدام به پیمایش تا پای دیواره کردیم تا هم بارگذاری انجام دهیم و هم روند هم هوایی را کامل کنیم.
قدم‌زدن با کیسه بارهای سنگین بر روی مورِن ها و سنگ‌های بزرگ و ناپایدار، مستلزم دقت کافی است
روز دوم:
پس از صعود طول اول، کارگاه زنجیر این طول را اضافه نمودیم. سپس تا این کارگاه طناب ثابتی نصب شد که تا پای‌کار می‌رسید و بلافاصله طول دوم، صعود و کارگاه زنجیرش نصب و از این قسمت هم طناب ثابتی تا کارگاه قبلی کشیده شد.
در نهایت اقدام به بالاکشی کیسه بار به این کارگاه نمودیم تا ابزارهای موردنظر برای ادامه کار در روزهای بعد در دسترس باشند.
روز سوم:
بعد از رسیدن به کارگاه طول اول، ایمان اقدام به صعود طبیعی طول دوم نمود که موفق شدیم در دومین تلاش در این برنامه، تاپِ این طول را داشته باشیم.
در مرحله بعد محمدرضا با فالوکردن این طول و جمع‌آوری ابزارهای میانی از روی مسیر و انتقال آن‌ها به ابتدای طول سوم، کمک به تکمیل ابزارهای مهدی نمود تا با سِت کامل شروع به گشایش این طول کند.
سومین طول با تراورسی حدودی 3 متری روی یک فِیس به سمت چپ، به کُنج و شکافی می‌رسد که با عبور از یک کلاهک کوچک و با متراژ حدود 25 متر به محل کارگاه می‌رسد.
در این طول 4 میانی ثابت رول وجود دارد و کارگاه زنجیر و نیمه راحت است.
بعد از صعود این طول، ادامه داده و شروع به گشایش طول چهارم کردیم که باتوجه‌به نزدیک‌شدن به ساعات پایانی روز، بعد از تکمیل چند متر ابتدائی این طول، فرود به کف ریختیم.
روز چهارم:
تا کارگاه طول سوم بر روی طناب ثابت‌ها یومار زدیم و تکمیل طول 4...
چالشی که در این طول با آن مواجه شدیم این بود که علی‌رغم بررسی‌هایی که در ابتدا برای شناسایی مسیر حتی با دوربین و به‌دقت داشتیم، شکافِ این طول کاملاً کلوش و بسته بود و در بیشتر نقاط امکان ابزارگذاری در آن وجود نداشت.
در نهایت با نصب 5 رول بولت و در متراژی حدوداً 26 متری به کارگاه زنجیر این طول می‌رسیم.
طول چهارم طولِ پایانی مسیر "چهل‌سالگی" است و لازم به ذکر است که در این نقطه به کارگاهی مشترک با مسیر "جنگجویان کوهستان" می‌رسیم و از این قسمت در صورت تمایل به صعود تا نوک بُرج، طولی شامل صعود و دست به سنگ هست که متراژی حدوداً 50 متری دارد.
در آخر با محدودیت زمانی ای که داشتیم فرصت صعود طبیعی طول چهارم فراهم نشد و پس از گرفتن عکس از پایان مسیر، اقدام به فرود به سمت پائین و جمع‌آوری طناب‌های ثابت کردیم.
لازم به ذکر است که بهتر است به علت تراورسی بودن مسیر، فرودها با طناب‌های ثابت یا روش‌های دیگر صورت گیرد.
برای پیداکردن ابتدای مسیر لازم است در بخش جنوبی بُرج قرار گیرید و با کمی توجه، کارگاه‌ها و میانی‌های ثابت را مشاهده خواهید کرد.
ابزارهایی که در این دو برنامه مورداستفاده قرار گرفت به شرح زیر است:
· کیسه بار
· 100 متر طناب استاتیک
· 2 حلقه طناب دینامیک 50 متری
· دریل و دو عدد باتری
· دسته رول
· دو عدد مته
· آچار
· 20 عدد رول و صفحه
· تعدادی کارابین ساده و پیچ
· 3 ست و نیم ابزار میانی فرند (از سایزهای 0.3 تا 4 کامالوت به‌علاوه ست zero)
· یک ست کِیل
· تعدادی میخ
· هارنس
· کلاه کاسک
· کفش سنگ و کیسه پودر
· دستکش شکاف نوردی
· خود حمایت و تسمه و...
در پایان تشکر می‌کنیم از خانواده باشگاه کوهنوردی تهران و همه عزیزانی که با پشتیبانی همه‌جانبه از ما و این برنامه، کمک به سرانجام رسیدن این کار و به یادگار ماندن این مسیر با نام "چهل‌سالگی" در دل منطقه علم‌کوه و پاتخت نمودند.
