تاریخ اجرا: ۴ تیرماه ۱۴۰۰

 

اطلاعات روستای نوا و دشت آزو

روستای نوا و دشت آزو از توابع بخش لاریجان در شهرستان آمل هستند. هر سال از گردشگران زیادی میزبانی می‌کند. باغ‌های رنگارنگ میوه در تابستان، جلوه زیبایی به روستای نوا می‌دهند. آب و هوای پاکیزه و طبیعت زیبای روستا، این منطقه خوش آب و هوا با دهکده ییلاقی و دشت پر گل در استان مازندران و یکی از خنک‌ترین مناطق ییلاقی نزدیک به تهران است. طبیعت دوستان را به این دهکده ییلاقی جذب می‌کنند. در سراسر روستای نوا، چشمه‌های طبیعی با آب زلال و خنک جوشیده‌اند و در دامنه کوه‌های البرز در اطراف روستا، لاله‌های وحشی خودنمایی می‌کنند.

ویژگی اصلی روستای نوا دسترسی آن به دشت آزو است. دشت آزو در ارتفاعات روستای نوا قرار دارد و سراسر آن را گل‌های وحشی و سبزه‌زار گسترده پوشانده‌ است. در فصل بهار و تابستان، سرسبزی دشت بیشتر می‌شود و در بهار گل‌های زرد در پهنای دشت خودنمایی می‌کنند. دشت آزو بهترین چشم‌انداز دماوند را دارد. زیبایی آسمان شب دشت آزو خیره‌کننده است و به همین دلیل علاقه‌مندان زیادی در این منطقه کمپ می‌کنند. کمپ در دشت آزو نیز مورد توجه بسیاری از علاقه‌مندان اقامت در طبیعت است. آسمان شب روستای نوا و دشت آزو از بهترین گزینه‌های رصد آسمان در ایران محسوب می‌شوند و گردشگران زیادی در قالب تورهای آسمان‌نگری به این مناطق سفر می‌کنند. این دشت جزو یکی از 50 سایت برگزیده برای آسمان‌‌نگری در ایران محسوب می‌شود. دشت آزو زیباترین چشم‌انداز از قله دماوند را دارد در سمت دیگر دشت آزو، قله پاشوره قرار گرفته است. به‌دلیل جاذبه‌های بکر و طبیعی روستای نوا و دشت آزو، تور دشت آزو از تهران و دیگر شهرهای شمالی، هر ساله برگزار می‌شوند و مسافران را به بازدید از این منطقه می‌برند. در ورودی روستای نوا، گذشتن از پل آهنی برای اتوبوس‌ها مقدور نیست؛ به همین دلیل تورها در این مسیر با مینی‌بوس گردشگران را جابه‌جا می‌کنند.

 

نوا: روستایی است مرتفع از توابع بخش لاریجان شهرستان آمل این روستا در دهستان بالا لاریجان قرار داشته و بر اساس آخرین سرشماری مرکز آمار ایران که در سال ۱۳۸۵ صورت گرفته، جمعیت آن ۱۸۵ نفر (۴۸ خانوار) بوده ‌است. مردم نوا به گویش آملی که گویشی از مازندرانی است صحبت می‌کنند. نوا از شمال به کوه خرتاب (خردکوه) از جنوب به کوه مجیله دوش و در پشت آن دوبرار و از غرب به کوه یا تپه زراینجک و در پشت آن روستای ایرا (آمل) و از شمال به روستاهای نیاک و کنار انجام و زیبادشت و گیلاس (آمل) و کندلو و دره هراز و کوه دماوند در ورای آن، از شرق به مراتع زیبای آزو (آزاب) و کوه بلند ابرت با قله معروف پاشوره منتهی می‌شود. همچنین از جنوب غربی به وسیله یک راه مال‌رو بعد از عبور از اسپه خاک (خاک سفید) و سنگین او (سنگ نو) به روستای لاسم ختم می‌شود. اسپه خاک در محدوده نوا قرار داشته و دارای چشمه‌ای می‌باشد که در سالیان قبل روزها  اهالی نوا و شب‌ها اهالی ایرا از آب آن استفاده می‌نمودند.

در گویش مازندرانی (وا) به‌ معنای باد است. در روستاهای اطراف نوا بادهای موسمی شدیدی می‌وزند که در مقایسه با آن‌ها، روستای نوا وزش بادهای کمتری دارد. به همین دلیل نام این روستا را نوا گذاشتند.

روستای نوا در مازندران، با تهران در حدود ۱۰۰ کیلومتر فاصله دارد و با شهر آمل نیز در حدود ۹۰ کیلومتر. دشت آزو در جنوب شرقی این روستا قرار گرفته است.

 

آدرس روستای نوا و دشت آزو: استان مازندران، کیلومتر ۸۸ جاده هراز، جاده فرعی نوا، روستای نوا، دشت آزو 

 

مسیر درسترسی:

از تهران: از جاده هزار امکان‌پذیر است. فاصله تهران تا روستای نوا از ابتدای خروجی شرقی در بزرگراه یاسینی در حدود ۱۰۰ کیلومتر است. برای رسیدن به این خروجی شرقی تهران می‌توانید از بزرگراه‌های شهید زین‌الدین، بزرگراه بابایی یا جاده دماوند بگذرید و به بزرگراه یاسینی برسید. سپس با ادامه مسیر در بزرگراه تهران پردیس و گذشتن از بومهن و رسیدن به رودهن، در مسیر دو راهی جاده فیروزکوه و هراز از سمت چپ به جاده هراز وارد شوید. فاصله تهران تا دشت آزو شامل دو ساعت حرکت با ماشین شخصی و ۴۵ دقیقه پیاده‌روی است.

در ادامه مسیر، با گذشتن از روستاهای رینه و نیاک به جاده فرعی نوا در سمت راست روستا خواهید رسید. این خروجی دو تا سه کیلومتر بعد از آب اسک است. از ابتدای این جاده تنها ۱۰ کیلومتر تا روستای نوا فاصله دارید، که به‌دلیل پیچ‌وخم‌های این جاده در حدود ۲۰ دقیقه طی کردن آن زمان می‌برد. در میانه مسیر، به دو راهی خواهید رسید که برای رسیدن به روستای نوا باید به ‌سمت راست وارد شوید. روستای نوا در انتهای این جاده و پس از (درزی محله) قرار گرفته است.

برای رسیدن به دشت آزو در امتداد رودخانه روستا حرکت کنید. مسیر پیاده‌روی دشت آزو سخت نیست و برای سالمندان و کودکان نیز میسر است. شروع این مسیر از کارخانه آب معدنی در روستای نوا است. در جوار این کارخانه، پارکینگ مناسبی برای ماشین‌ها وجود دارد. 

از شهرهای شمالی: در مسیر شمال به جنوب جاده هراز به خروجی روستای نوا می‌رسید و شهرهای شمال شرقی و شرقی در مسیر دسترسی به روستای نوا، از سمنان و جاده فیروزکوه می‌گذرند.

تردد به روستای نوا و دشت آزو از شهرهای شمالی نیز از طریق مسیر شمال به جنوب جاده هراز میسر است. روستای نوا در ۹۰ کیلومتری جنوب آمل قرار دارد و یک ساعت پس از گذشتن از جنگل الیمستان به روستای نوا می‌رسید. مسیر دسترسی شهرهای شرق و شمال شرق کشور و مشهد به روستای نوا، از شهر سمنان و جاده فیروزکوه می‌گذرد.

از سمنان: تا جاده فیروزکوه بروید و پیش از خروجی (ارجمند) در سمت چپ به خروجی (لاسم) وارد شوید. این راه به جاده هراز، پیش از آب اسک می‌رسد و ادامه مسیر، همان مسیر یاد شده است. اگر ساکن سایر نقاط کشور هستید، برای رفتن به روستای نوا بهترین راه از طریق تهران است. و شهرهای شمال شرقی می‌توانند در مسیر جاده شمالی نیز حرکت کنند؛ اما این مسیر طولانی‌تر می‌شود.

بهترین زمان سفر به دشت آزو: 

بهترین زمان سفر برای بازدید از باغ‌های میوه در روستای نوا و گل‌های سرسبز دشت آزو، از اواسط اردیبهشت تا اواسط خرداد است. در این فاصله مراتع کاملا سرسبز، دشت پوشیده از گل‌های زرد و کوهپایه‌ها مملو از لاله‌های وحشی می‌شوند. مسیر پیاده‌روی از روستای نوا تا دشت آزو در این زمان پر از گل‌های دارویی و معطر مانند آویشن، پونه، شنگ، بابونه و گلپر است. می‌توانید در طول پیمایش دشت آزو، از این گیاهان دارویی بچینید. تا اواسط مهرماه شرایط برای سفر به روستای نوا و دشت آزو مهیا است، اما در فصل زمستان سفر به این مناطق توصیه نمی‌شود. بیشتر ساکنان روستای نوا نیز، زمستان را در آمل و روستاهای گرم‌تر اطراف می‌گذرانند.

به‌دلیل قرار گرفتن در مناطق کوهستانی، در فصل‌های پاییز و زمستان این مناطق بسیار سرد می‌شوند. در زمستان مسیر دسترسی به دشت آزو پر از برف است و تردد به دشت بسیار سخت می‌شود. آب و هوای دشت آزو و روستای نوا در بهار و تابستان بسیار عالی است. در این فصول بیشترین گردشگران به این منطقه وارد می‌شوند. از آغاز بهار، طبیعت دشت آزو بسیار سرسبز و پرگل می‌شود.

هر سال و در تاریخ ۲۶ تیرماه، آیین "نورگون" در روستای نوا برگزار می‌شود. این مراسم با جشن و پایکوبی و روشن کردن آتش همراه است و ریشه در داستان پیروزی فریدون بر ضحاک دارد. در نقاط مختلف روستا، جوانان در این روز به شادی و پخش کردن شیرینی می‌پردازند. اگر به آیین و رسوم کهن ایرانی در نواحی مختلف کشور علاقه دارید، می‌توانید در این زمان به روستای نوا سفر کنید.

 

چادرهای کمپ در دشت آزو

در سفر به روستای نوا و دشت آزو برای بهره‌مندی بیشتر از زیبایی‌های این منطقه و اطراف آن می‌توانید شب را در روستای نوا بمانید. اقامت در روستای نوا در کلبه‌های محلی و خانه‌های روستایی امکان‌پذیر است. مردم خون‌گرم این روستا خانه‌های روستایی را به گردشگران اجاره می‌دهند. با اقامت در دشت آزو و کمپ شبانه، فرصت تماشای آسمان پرستاره این منطقه را در شب خواهید داشت. برای این منظور کلیه لوازم مورد نیاز را با خود ببرید و در قسمت‌های صاف و کم گیاه در نزدیکی دامنه‌ها چادرتان را بر پا کنید. این نقاط شما را از بادهای شدید دشت آزو در امان نگاه می‌دارد. در مسیر صعود به‌سمت قله پاشوره، چند کلبه چوبی وجود دارند که برای کمپ کردن و برپایی چادر مناسب هستند.

توصیه‌های کمپ به دشت آزو: 

• در این دشت در ارتفاعات بالا، شب‌‌ها سرد خواهد بود پس همراه داشتن تجهیزاتی مانند کیسه خواب، زیرانداز مخصوص، چادر دوپوش و لباس گرم ضروری می‌باشد. شب‌های این منطقه حتی در تابستان سرد است. 

• دشت آزو منطقه‌ای گسترده، بدون سایه است و به ‌دلیل هوای پاکیزه آن، آفتاب مستقیم می‌تابد. در پیاده‌روی در دشت آزو به کلاه آفتاب‌گیر، عینک دودی و کرم ضد آفتاب نیاز خواهید داشت.

• به دلیل این که درختان کمی در این دشت وجود دارد، احتمالا هیزمی برای روشن کردن آتش پیدا نخواهید کرد. در صورتی که تمایل دارید آتش روشن کنید، از اهالی روستا تقاضا کنید توسط حیوانات باربر، مقداری هیزم را تا محل کمپ ‌تان حمل کنند. اگر تمایل به آشپزی در طبیعت دارید، برای روشن کردن آتش از مکان‌هایی که قبلا از آن جا برای این منظور استفاده شده است، آتش روشن کنید و هیزم مورد نیاز را از روستا با خود ببرید. پس از اتمام کار،‌ آتش را کامل خاموش کنید.

• برای چادر زدن، توصیه می‌شود جایی را پیدا کنید که علف‌ها کوتاه ‌تر‌ند و پوشش گیاهی کمتر است. برای در امان ماندن از وزش باد، پناه گرفتن پای تپه‌ها گزینه مناسبی است.

• برای اقامت در این منطقه، حتما سه روز پیش از سفر، پیش‌‌بینی‌های آب و هوا را بررسی نمایید. خصوصا در فصلی مانند بهار که هوا مرتبا تغییر خواهد کرد.

• مواد خوراکی که همراه خود آورده‌اید و شب‌ها مواد غذایی را حتما داخل چادر قرار دهید. تا بوی آن‌ها حیواناتی همچون روباه و سگ‌‌های گله را به سمت شما نکشاند.

• با ایجاد آلودگی‌های صوتی، در آرامش دیگر طبیعت ‌گردان، اهالی منطقه و جانوران ساکن در دشت، اختلال ایجاد ننمایید.

• به خاطر داشته باشید که برای پیمایش دشت آزو و اطراف آن، در مسیرهای پاکوب مشخص گام بردارید تا به گل‌ها و گیاهان آسیبی نرسد. کیسه زباله حتما همراه ببرید و هیچ ردی از خود در این طبیعت ارزشمند به جا نگذارید.

• کفش مناسب برای پیاده‌روی از ضرورتی‌ترین وسایل است. اگر قصد کوه‌پیمایی در قله پاشوره یا کوه‌های اطراف را دارید، حتما کفش ساقدار و مناسب کوهنوردی بپوشید.

 

مکان‌های دیدنی اطراف روستای نوا و دشت آزو

ییلاق خوشواش مازندران؛ روستایی در دل ابرها: علاوه بر جاذبه‌های بکر روستای نوا و دشت آزو، در حوالی این منطقه دیدنی‌های طبیعی دیگری نیز وجود دارند. منطقه (اورا) در نزدیکی روستای نوا، تپه‌ای روبه‌روی کوه دماوند با منظره‌ای جذاب است. (اولسکان) نیز در میان دو دره در سمت راست اورا، چشم‌انداز زیبایی دارد. منطقه (آزاب) در بالا دست روستای نوا، کوهی سرسبز با مراتع حیوانات است. در منطقه (صفراروآر) در دره بالا دست روستای نوا، چشمه‌های آب سرد فراوانی جوشیده‌اند. در مرتفع‌ترین منطقه در بالا دست روستای نوا نیز منطقه (سیلک) قرار دارد که چشمه‌ای خروشان در آن جاری است.

امام‌زاده یحیی بنای متبرک مردم روستای نوا است و این مقبره در ورودی روستا قرار دارد. افراد زیادی از روستاهای اطراف برای زیارت این آرامگاه، به روستای نوا می‌آیند. تکیه و مسجد نوا نیز اهمیت بالایی برای ساکنان روستا دارد و محل برگزاری آیین‌های دینی و مراسم‌ مهم روستا است. (قلا پیش) و (قلا میرک) در گذشته محل قرار گرفتن قلعه‌های تاریخی بوده‌اند که امروزه دیگر اثری جز خرابه‌هایشان باقی نمانده است.

 

قله پاشوره: دشت آزو نقطه ابتدایی صعود به قله پاشوره است. بسیاری از گردشگران برای آمادگی جهت صعود به قله دماوند، ابتدا قله پاشوره را فتح می‌کنند. مسیر صعود به این قله در حدود ۶ تا هشت ساعت طول می‌کشد و مسیری دشوار است. در طول مسیر صعود به قله، برای پیمودن این راه و رسیدن به قله، به همراهی راهنمای آشنا به مسیر نیاز دارید و هرگز بدون کمک راهنما، اقدام به صعود به قله پاشوره نکنید. 

 

آبشار یخی نوا: در فاصله یک کیلومتری روستای نوا قرار گرفته است. با یک ساعت کوهنوردی به این آبشار زیبا خواهید رسید. آبشار یخی نوا از اوایل آذرماه تشکیل می‌شود و تا اواخر فروردین امکان بازدید از آن وجود دارد.

آبشار شاهاندشت: در ۱۶ کیلومتری روستای نوا قرار دارد و برای رسیدن به این آبشار با پای پیاده مسیر طولانی را باید طی کنید و بازدید از آبشار شاهاندشت نیمی از روز طول می‌کشد. 

آبگرم رینه: در فاصله ۳۰ کیلومتری از روستای نوا در جاده هراز قرار گرفته است. در اطراف این آبگرم امکان اقامت شبانه وجود دارد.

قله های اطراف روستای نوا: 

آزو، سلک، زرینجک، رئیس کوه، پلوَر، دوبرارک، پاشوره، خرتو

پوشش جانوری و گیاهی منطقه: 

روباه، سگ‌های محلی یا گله، موش صحرایی، سمور، زاغی و پرندگان کوچک شکاری از جمله حیواناتی هستند که امکان دارد در این دشت مشاهده شوند.

در دشت آزو، گل‌های دارویی و معطر مانند آویشن، پونه، شنگ، بابونه و گلپر وجود دارند.

درباره قله پاشوره:

قله پاشوره با ارتفاع ۳۸۷۰ متر در منطقه البرز مرکزی، در محدوده جاده هراز و در بخش لاریجان شهرستان آمل استان مازندران قرار دارد. این قله بر روی خط‌الراسی شرقی غربی واقع شده است که از سمت غرب به گردنه و قله عبرت، و از سمت شرق به قله هلزم می‌رسد. همچنین روستای نوا در شمال غربی قله و روستای لاسم در جنوب غربی آن قرار داشته و مهمترین مسیرهای صعود این قله می‌باشند. بدون شک خط ‌الراس عظیم دوبرار در سرتاسر جنوب، و قله با شکوه دماوند در شمال غربی قله پاشوره، جلوه‌های ویژه به این قله می‌باشند.

مسیرهای اصلی صعود قله پاشوره عبارتند از:

قله عبرت (لهرک)

با ارتفاع 3859 متر، خط الراس پاشوره از گردنه عبرت با قرار گرفتن بر روی یال قله پاشوره، خط‌الراس دوبرار در سمت جنوب همانند یک دیوار مرتفع پیوسته و سراسری از جنوب شرق تا جنوب غرب کشیده شده است. همچنین روستای لاسم نیز در کوهپایه‌های دوبرار دیده می‌شود. 

موقعیت جغرافیایی قله پاشوره در نزدیکی روستای نوا و دشت آزو، با ارتفاع تقریبی 3870 متر از سطح دریا می‌باشد. علت نام‌گذاری قله پاشوره به دلیل نوع سنگ‌ پاهایی است که در اطراف قله، وجود دارد. گفته می‌شود که این سنگ‌ها منشا آتشفشانی نیز دارد. پاشوره از مجموعه قلل البرز شرقی حد فاصل ده نوا در شمال و ده لاسم در جنوب است. شمال این خط الراس مشرف به قله دماوند در جنوب نیز خط الراس دوبرار دیده می‌شود. ارتفاع تقریبی روستای نوا تقریبا 2300 متر و ارتفاع تقریبی دشت آزو حدودا 2600 متر است. ارتفاع قله هلزم (حوض شاه) 3896 متر و قله عبرت (لهرک) 3859 متر 

 مسیر صعود جبهه جنوب شرقی: روستای نوا، دشت آزو، گردنه عبرت، قله پاشوره، قله هلزم (حوض شاه)، قله عبرت (لهرک)  

مسیر دسترسی به روستای نوا: بیمارستان بوعلی، جاده دماوند، بومهن، رودهن، جاده هراز، پلور، اب آسک، روستای نوا 

 

شرح برنامه:

با توجه به هماهنگی‌های روز قبل برنامه، قرار شد اولین مکان حرکت اتوبوس درکنار درب بیمارستان بوعلی در ساعت 4:15 دقیقه صبح باشد. به علت کمبود خودرو سرپرست تصمیم گرفتند که همه با مینی‌بوس اقا بهرام حرکت کنیم. در بامداد روز جمعه 4 تیرماه در ساعت مقرر درکنار درب بیمارستان بوعلی دوستان سوار مینی‌بوس اقا بهرام شدند. قرار شد در مسیر همنوردان دیگر رو هم سوار کنند. با توقف‌های کوتاه در مسیر تا سه راه تهران پارس، تک تک همنوردانمان به مینی‌بوس اضافه می‌شدند. و مسیر را ادامه دادیم تا ساعت 6 بامداد که در امامزاده داوود توقفی 5 دقیقه‌ای داشتیم. سرپرست به علت مسافت طولانی به دوستان توصیه کردند که صبحانه‌ای در ماشین صرف نمایند. 

در ساعت 7:5 دقیقه به پارکینگ روستای نوا و ابتدای مسیر صعود رسیدیم و بعد از اماده شدن و معرفی نفرات و کادر فنی با سرقدمی اقای مجید ناظری در ساعت 7:10 مسیر پاکوب صعود را در پیش گرفتیم. هوا صبحگاهی بسیار دلچسب و خنک بود. پارکینگ تعدادی خود رو پارک شده بود و در مسیر صعود گروه‌هایی با تعداد نفرات به چشم میخورد که بعد از کمی خوش بخش از کنارشان عبور کرده و به مسیر ادامه می‌دادیم. مسیر صعود مشخص و معلوم بود و شیب ملایم داشت. برای راهیابی این مسیر، کافی است از روستای نوا در امتداد رودخانه به سمت جنوب شرقی حرکت کنید و با عبور از میان پاکوب به راحتی به دشت آزو برسید.

زمانی که به محوطه باز دشت ازو رسیدیم موردی که بسیار خود نمایی میکرد، در قسمت مسطح نزدیک کلبه‌ها، حضور پر تعداد چادرهای کوهنوردی بود که از شب قبل در محوطه دشت توقف کرده بودند. از کنار کلبه‌ها گذشتیم و بالاتر از گوسفند سرا در کنار رودخانه و فضایی مناسب برای صرف صبحانه توقف کردیم. در ساعت 8:10 دقیقه بعد از طی حدود یک ساعت از شروع برنامه، بعد از توقف نیم ساعته و منظره بی‌نظیر دماوند در هنگام صرف صبحانه آماده خارج شدن از محوطه دشت آزو شدیم. تیم دوباره شکل گرفت و اماده صعود شدیم. مسیر را تا انتهای دشت ازو پیشرفتیم و در مسیر پاکوب و مقداری بالاتر از محل صبحانه به سمت دیگر رودخانه می‌رویم. پس از مختصری پیمایش و در سمت راست، یک یال مشخصی دیده می‌شود که انتهای آن به گردنه عبرت بر روی خط‌الراس می‌رسد. از روی یال صعود کردیم کمی از مسیر مال رو خارج شدیم و مسیر را به وسیله جی‌پی‌اس سر قدم ادامه دادیم. تا رسیدن به اولین قله فرعی (پاشورک) سه توقف داشتیم.

 توقف اول در ساعت 9:30 دقیقه برای صرف اب به مدت 5 دقیقه و صعود دوباره و قرار گرفتن روی یال

 توقف بعدی در ساعت 10 صبح  به مدت 5 دقیقه

و در نهایت توقف اخر قبل از رسیدن به قله در ساعت 11 به مدت 10 دقیقه 

در این مدت میزان شیب نسبت به آغاز کار افزایش یافته بود. و وضعیت هوا بسیار مناسب بود، به علت داشتن وزش کم باد در مسیر که باعث اعتدال هوا شده بود و از گرما هوا می‌کاست که با توجه فصل آب و هوا صعود در طول صعود هوای بسیار مناسبی را تجربه کردیم.

بعد از عبور از این یال پر شیب و قرارگیری روی خط‌الراس به سمت شرق پیمایش را ادامه دادیم پس از پیمایش در ساعت 11:55 دقیقه به قله فرعی (پاشورک) رسیدیم روی قله شلوغ بود، بدون ورود به محوطه قله و انداختن عکس یادگاری از کنار آن عبور کردیم تا مسیر را به سمت قله اصلی پاشوره طی کنیم. 

در ساعت 12:5 دقیقه به قله پاشوره با ارتفاع3870 متر رسیدیم، بعد از صرف 10 دقیقه زمان استراحت و انداختن عکس یادگاری، گروه مسیر را به سمت قله‌های هلزم و لهرک ادامه داد. بعد از قله پاشوره دیگر تیمی و نفری در مسیر نبود. و تنها تیم حاضر در منطقه تیم ما بود. 

در تمام طول مسیر موازی خط‌الراس دوبرار حرکت می‌کردیم برای رسیدن به قله هلزم صعود و فرود داشتیم و مسیر مال رو مشخص بود. نوع سنگ‌ها بعد از قله فرعی پاشورک، و اصلی پاشوره کاملا متفاوت بود فقط روی قله فرعی و اصلی سنگ‌ها آتشفشانی سیاه رنگ (سنگ پا) مشخص و معلوم بود. 

 در ساعت 12:45 دقیقه به قله هلزم (حوض شاه) با ارتفاع  3896 متر رسیدیم، توقفی نداشتیم به علت مسافت طولانی برنامه و شلوغی جاده برای برگشت تیم تصمیم گرفت بدون فوت وقت به سمت قله آخر یعنی قله عبرت حرکت کنیم. 

تیم در ساعت 13:40 دقیقه بعد از ظهر با تمام نفرات به قله عبرت (لهرک) به ارتفاع 3859 متر رسید. تیم به مدت 40 دقیقه برای صرف ناهار و عکس و استراحت بر روی قله باقی ماند. هوا بسیار عالی بود. 

در ساعت 14:20 دقیقه تیم اماده فرود شد و به سمت قله‌های پاشوره حرکت کرد، باز هم تا قله فرعی پاشورک تنها تیم و نفرات موجود در منطقه تیم ما بود. بعد از رسیدن به قله پاشوره به علت افزایش درد زانو یکی از همنوردان اعضا تصمیم گرفتند از شن اسکی که برای بازگشت استفاده می‌شد، باز نگردند و همان مسیر صعود برای فرود انتخاب کردند. 

تیم منظم و یک دست تا ساعت 16:5 دقیقه به فرود ادامه داد و توقفی 5 دقیقه برای استراحت و صرف آب داشت. و توقف بعدی ساعت 17:15 دقیقه حدود 10 دقیقه برای صرف آب و استراحت‌ها توقف شد. 

توقف بعدی در ساعت 18:40 دقیقه در کلبه‌های دشت آزو بود که حدود 30 دقیقه بود. شروع حرکت دوباره 19:10 دقیقه و در ساعت 20 بعد از ظهر به محل پارکینگ مینی‌بوس آقا بهرام رسیدیم. 

جناب فولادی حرکات کششی سرد کردن انجام دادن و نفرات سوار مینی‌بوس شده و به سمت تهران حرکت کردیم. و با توجه به ترافیک جاده هراز برنامه در ساعت 23:40 دقیقه رو به روی بیمارستان بوعلی به پایان رسید. 

هزینه برنامه : 120 هزار تومان 

نکات برنامه:

• دسترسی به انتن در بخشی از بخش‌های مسیر وجود داشت.

• در محوطه دشت و قبل از صعود به سمت یال، آب مورد نیاز خود را از چشمه بردارید.

• در مسیر بازگشت، یک چشمه در میانه‌های دره وجود دارد.

• همواره توجه به اصول کوهنوردی در همه برنامه‌ها لازم و ضروری می‌باشد.

اطلاعات مسیر (بر اساس چی پی اس یکی ازهمنوردان) 

مسافت طی شده: 26.83 کیلومتر

زمان کل برنامه: 13:05 ساعت

شروع از ارتفاع: 2207 متر از سطح دریا

بالاترین ارتفاع: 3923 متر از سطح دریا

اختلاف ارتفاع (ارتفاع پیمایش شده): 1716 متر

آب و هوای روز برنامه (استفاده شده از اپلیکیش ویندی) 

آب و هوا افتابی، از ساعت 13 با افزایش ابر همراه خواهد بود. 

سرعت باد 11 تا 29 کیلومتر بر ساعت جهت وزش باد به سمت جنوب غربی و گاهی جنوبی و افزایش سرعت باد در ساعت 13