گزارش برنامه

تاریخ اجرا: 7 و 8 آذرماه 1398

قله شاهوار با ارتفاع 3945 متر بلندترین قله استان سمنان، بلندترین قله منطقه البرز شرقی، بیست و چهارمین قله بلند ایران و بام استان سمنان نامیده می‌شود. این قله به‌صورت مخروط عظیم خوابیده و مسطحی جلوه‌گری می‌کند که فقط از طریق خط الراس شمال شرقی به سایر ارتفاعات البرز شرقی می‌پیوندد. قله شاهوار در 40 کیلومتری شمال غربی شهرستان شاهرود، در شرق روستای تاش و جنوب روستای سیاه مرزکوه واقع شده است. این قله مرز طبیعی بین دو استان سمنان و گلستان است. کوه شاهوار مانند سد بزرگی باعث بوجود آمدن دو اقلیم آب و هوایی مرطوب و بارانی در بخش شمالی کوه و خشک و کویری در بخش جنوبی کوه شده است.

نام قله شاهوار مرکب از "شاه" و "وار " به معنای "چون شاه" و یا "هرچیز لایق شاه" است.

مسیرهای صعود به قله شاهوار:

الف) مسیر غربی: شهرستان شاهرود، از کنار روستای تاش علیا؛ که خود دو مسیر دارد:

1- چشمه خرسی (مسیر انتخابی تیم ما)

2- دره پیرمیشی (مسیرفنی)

ب) مسیرجنوبی: از کنار روستای نکارمن

ج) مسیر شمالی: از کنار روستای سیاه مرزکوه

شرح برنامه:

پنجشنبه 7 آذرماه 1398 ساعت 11:00 صبح برای صعود به قله شاهوار از تهران، پایانه جنوب با اتوبوس وی‌آی‌پی راهی شاهرود شدیم. شهرستان شاهرود در 400 کیلومتری مسیر تهران - مشهد قرار گرفته است. بعد از گذر از سه‌راه خاوران، پاکدشت، گرمسار، سمنان و دامغان در ساعت 5:00 بعد ازظهر به ترمینال مسافربری شهرستان شاهرود رسیدیم. سرپرست از قبل با سه ماشین سواری هماهنگ کرده بودند تا از ترمینال به سمت روستای تاش برویم. روستای تاش علیا (تاش بالا) در 40 کیلومتری شمال غربی شهر شاهرود و در ارتفاع 2220 متری از سطح دریا واقع شده است. تاش علیا یک روستای ییلاقی است و در این زمان از سال بسیار خلوت بود. در ساعت 5:50 دقیقه به خانه کوهنوردان تاش علیا رسیدیم. خانه‌ای دو طبقه با امکانات دو اتاق فرش شده در هر طبقه به‌همراه سرویس بهداشتی و آشپزخانه می‌باشد. خیابان‌های روستا به‌نام "شاهوار"  از شماره 1 تا 30 نام‌گذاری شده‌اند. خانه کوهنوردان در میانه روستا و در کنار رودخانه واقع شده است.

به‌علت سردی هوا و با وجود بخاری نفتی برای گرمایش خانه، تصمیم گرفته شد که همه دوستان در یک اتاق استراحت کنند. بعد از صرف شام، گپ و گفت دوستانه و آماده کردن وسایل صعود روز بعد، در ساعت 10 خاموشی زده شد. روز جمعه 8 آذرماه در ساعت 4:00 صبح بیدارباش داشتیم و بعد از صرف صبحانه و آمادگی در ساعت 5:15 صبح یک نیسان برای رساندن ما تا پای کار به دنبالمان آمد.

با توجه به اینکه مسیر صعود به قله شاهوار از روستای تاش علیا از کنار معدن بوکسیت تاش می‌گذرد یک جاده خاکی مناسبی بعد از روستا تا معدن وجود دارد که می‌توان حدود 6 کیلومتر از این مسیر را با ماشین تا معدن رفت و از انجا صعود را آغاز کرد.

در ساعت 6:00 صبح صعود را از جاده معدن در ارتفاع 2767 متری با سرقدمی آقای محمدی شروع کردیم. اطراف جاده پوشیده از برف بود و تیم ما بعد از یک‌ساعت پیمایش برای استراحت و کم‌کردن لباس توقف کوتاهی داشت و مربی تصمیم گرفت که از مسیر جاده خارج شده و از یک پاکوپ فرعی به‌سوی چشمه خرسی و دره خرسان (خرسی) حرکت کنیم. مسیر با شیب نسبتا ملایم و پوشیده از برف چند سانتی شروع می‌شد. با حرکت از روی یال اصلی، در سمت راست ما یک صخره بزرگ و عظیم از اول مسیر صعود رویت می‌شد ولی قله قابل رویت نمی‌باشد. بعد از چشمه خرسی با حرکت به سمت شمال‌شرقی باید از چند قله فرعی گذشت تا به قله شاهوار رسید.

در ساعت 8:30 صبح به چشمه خرسی رسیدیم. با نظر مربی همه دوستان گتر بستند چون ارتفاع برف از اینجا به بعد بیشتر می‌شد و تا زانو هم می‌رسید. بعد از کمی استراحت از مسیر شیب به سوی بالای یال حرکت کردیم. مربی تمام مسیر را با دقت برف‌کوبی می‌کردند که همنوردان با اطمینان حرکت کنند. در ساعت 9:07 صبح در بالای یال و نرسیده به گردنه به خاطر وجود باد، دوستان کت‌های گرتکس خود را پوشیدند. در ساعت 10:22 قبل از رسیدن به قله و عبور از چند یال، توقفی در گردنه شاهوار برای استراحت داشتیم و در یال منتهی به قله شیب مسیر بسیار کم می‌شد و در نهایت در ساعت 11:50 همه اعضای تیم به قله رسیدند. حدود 20 دقیقه‌ای را برای گرفتن عکس و استراحت در اطراف قله گذراندیم و در ساعت 12:15 دقیقه از همان مسیر صعود به سمت چشمه خرسی فرود را آغاز کردیم. البته بخشی از مسیر بازگشت را بین گردنه شاهوار تا چشمه خرسی برای سرعت‌بخشی بیشتر از یک مسیر میان‌بر فرود آمدیم. بعد از حدود یک‌ساعت و نیم و با عبور از دهلیز یک گردنه که بیشتر مسیر آن را با برف‌های پودری که تا زانوهایمان ارتفاع داشت فرود آمدیم، توقفی برای صرف نهار داشتیم. در ساعت 2:40 دقیقه عصر به جاده معدن رسیدیم و از اینجا به بعد را در مسیر جاده ادامه دادیم و در ساعت 3:20 به محل ایستادن نیسان رسیدیم. با نظر مربی، چند دقیقه ای را با حرکات کششی و نرمشی به سردکردن پرداختیم. در ساعت 4:00 به خانه کوهنودان روستا رسیدیم و بعد از جمع آوری وسایلمان در ساعت 4:30 عصر با یک دستگاه مینی بوس خطی روستا به شاهرود و به سمت ترمینال شهر حرکت کردیم. در ساعت 6:00 عصر با یک دستگاه اتوبوس به سمت تهران راه افتادیم و در ساعت 11:30 شب هم به ترمینال جنوب تهران رسیدیم. 

چند نکته در مورد این برنامه و صعود به قله شاهوار:

- سرپرست برنامه جناب اقای اسدی، با برنامه‌ریزی قبلی محل اقامت و وسایل نقلیه را هماهنگ کرده بودند و این امر باعث شد که تیم بدون فوت وقت برنامه را با موفقیت به‌انجام برساند.

- هماهنگی و دانش سرپرست و مربی تاثیر به‌سزایی در نظم، یادگیری، موفقیت و نشاط تیم داشت.

- چند دقیقه نرمش و حرکات کششی قبل و بعد از صعود و فرود می‌تواند بسیار کمک‌کننده باشد.

- آنتن‌دهی موبایل در سطح خوبی قرار داشت.

- در صعودهای زمستانی به‌علت وجود برف و سطح‌های یخی و نیاز به برف‌کوبی، نفرات باید از آمادگی خوبی برخوردار باشند.

- هزینه برنامه برای هر نفر147500 تومان شد.

- در فصل تابستان معمولا قله شاهوار و قله گاوکشان استان گلستان را به‌علت نزدیکی به یکدیگر در یک برنامه صعود می‌کنند.

- دره پیرمیشی مسیری فنی دارد و بهتر است در فصل زمستان با تعداد بالا صعود نشود.

- در منطقه با ردپای خرس روبرو شدیم، پس این قله بهتر است که به‎صورت انفرادی صعود نشود.