گزارش برنامه

تاریخ اجرا: 7 و 8 دی ماه 1396

مدت برنامه: 1.5 روزه

معرفی قله دومیر:

واژه «دومی» به معنای بلندچهره و واژه «ار» به معنای باشکوه می‎باشد. دومیر یعنی بلندچهره و باشکوه.

کوهستان دومیر یا اردهال جدا از رشته‎کوه کرکس است که از گردنه نابر به این رشته کوه متصل می‎گردد. قله دومیر قلّه‎ای بسیار زیبا به ارتفاع تقریبی 3490 متر در فاصله 45 کیلومتری شهرستان کاشان و در 35 کیلومتری شهرستان دلیجان قرار گرفته و بلندترین قله استان مرکزی به‎شمار می‎رود. این کوهستان چندین یال طولانی دارد که از قلّه اصلی انشعاب گرفته و دارای چندین قلّه شاخص بالای 3000 متر می‎باشد، که برای صعود به هر یک از این قلّه ها یک یا یک و نیم روز برای برنامه کوهنوردی زمان نیاز است. دومیر چند مسیر صعود دارد. که مسیر شمالی معروف‎ترین مسیر صعود است. تیم ما از مسیر غربی که کوتاهترین مسیر است، و از روستای مزوش صعود کرد. 

 مسیرهای صعود به قله :

1) مسیر شرقی: روستای نراق- قله دومیر

2) مسیر غربی: روستای مزوش- دره معدن- قله دومیر

3) مسیر شمالی: روستای نشلج - قله دومیر

4) مسیر جنوبی: روستای قالهر - قله دومیر

بهترین فصل صعود: فصل بهار و تابستان است.

موقعیت جغرافیایی:

قلل معروف  این کوهستان عبارتند از: نک به ارتفاع 3400 متر، هودنگ به ارتفاع 3280 متر، انگوره به ارتفاع 3250 متر و گله‎زنجن به ارتفاع 3000 متر در یال شرقی به طول 20 کیلومتر قرار دارد. قلل مارفیون به ارتفاع 3070 متر، چال‎کمان به ارتفاع 3050 متر و سیاه‎کوه به ارتفاع 3000 متر در یال شمالی به طول 10 کیلومتر که به سمت شهر نیاسر کشیده شده است قرار دارد. قلل اوغان به ارتفاع 3100 متر، لادهون به ارتفاع 3000 متر، سرمال به ارتفاع 2900 متر و کلجار به ارتفاع 2800 متر در یال شمال غربی به طول 20 کیلومتر قرار گرفته که تا گردنه‎ی نراق کشیده شده است.

روستای مزوش:

واژه «مز» به معنی صعب و سخت و واژه «وش» به معنی مانند و گونه می باشد و به احتمال زیاد به خاطر کوهستانی بودن و عدم دسترسی آسان و صعب العبور بودن مسیر رسیدن به این روستا و نیز اینکه بن بست می باشد؛ نام «مزوش» به معنی سخت گونه انتخاب شده است. مسیر دلیجان به روستای مزوش ابتدا با مسیر غار چال‎نخجیر یکی است، که همان جاده دلیجان به نراق است اما نرسیده به خروجی غار، با فلش «بی‎بی زبیده خاتون» از آن جدا می‎شود. روستای مزوش آخرین روستا در مسیر است. از دلیجان تا این روستا حدودا 40 تا 45 دقیقه راه است.

پوشش گیاهی:

این کوهستان دارای پوشش گیاهی  متنوعی مانند آویشن، انواع باریج، آنغوزه، درمنه، انواع گون، طره، گزنه، زرشک کوهی، زرین‎گیاه، پودنه و بومادران می‎باشد.

پوشش حیوانی:

حیواناتی مانند گراز، روباه، شغال، گرگ، خرگوش، انواع مار و آفتاب‎پرست نیز دیده می‎شود.

دسترسی به آب: در منطقه تنها یک چشمه بنام چشمه  اوغان در دره بیدستان وجود دارد که آن هم خشک بود.

وضعیت آنتن‎دهی: در طول مسیر نداشتیم.

شرح برنامه:

یکی از هیجان انگیزترین تجربه‎های کوهنوردی، می‎تواند صعود به قله‎های شهرهایی غیر از تهران باشد. مخصوصا اینکه تابحال آن منطقه را ندیده باشید و برای اولین بار قدم به آنجا می‎گذارید و همه چیز برای شما ناشناخته است. برنامه قله دومیر طبق تقویم باشگاه روزهای هفتم و هشتم دی ماه به مدت یک و نیم روز برنامه ریزی شده بود. با توجه به اعلام پیش‎ گزارش‎ها توسط آقای رئوفی، سرپرست برنامه و کمک ایشان، خانم نادری، تیم 15 نفره قله دومیر بسته شد. قرار ما روز پنجشنبه 7 دی، ساعت 13، در تعاونی یک پایانه جنوب بود. با جمع شدن تیم در محل قرار، سوار اتوبوس‎های خمین که بلیط‎های آن از قبل تهیه شده بود، شدیم و ساعت 13:45 راه افتادیم. ساعت 16 اتوبوس توقف کوتاهی در قم-سلفچگان داشت. ساعت 17:23 دقیقه به دلیجان رسیدیم و از اتوبوس پیاده شدیم. همزمان که بارها را تحویل می‎گرفتیم مینی بوسی هم که قرار بود ما را به روستای مزوش ببرد هم رسید. در همین حین که اعضا سوار مینی بوس می‎شدند، آقای زندی، رئیس هیئت کوهنوردی دلیجان به استقبال ما آمدند که این موضوع باعث خوشحالی و شگفتی اعضای تیم ما شد. ساعت 18:15 به روستای مزوش رسیدیم. قرار بود شب را در اتاقکی که در یک حسینیه بود اقامت داشته باشیم تا بتوانیم علاوه بر استراحت، وسایل غیر ضروری را در آنجا بگذاریم تا فردا را سبکبال صعود کنیم. مورد جالب در مورد محل اقامت ما وجود وسایل رفاهی بود که بنظر می‎رسید این اتاقک محل زندگی افرادی باشد. همه با شادمانی و هیجان خاصی در مورد برنامه جمعه صحبت می‎کردیم و خستگی راه 4.5 ساعته در اتوبوس هم بنظر نمی‎رسید که تاثیری بر روی ما گذاشته باشد. شب هنگام شام را به اتفاق صرف کردیم و در این بین نیز از خاطرات اعضای تیم بسیار لذت ‎بردیم. قرار شد که ساعت 4:30 صبح بیدارباش و ساعت 5:30 ساعت حرکت باشد. به‎همین خاطر طبق صحبت‎های سرپرست وسایل فردایمان را آماده کردیم تا زمان را از دست ندهیم.

صبح جمعه پس از صرف صبحانه در حالیکه هوا تاریک بود بوسیله مینی بوسی که از شب قبل هماهنگ کرده بودیم به سمت پای کار راه افتادیم. ساعت 6:15 از ماشین پیاده شدیم. پس از انجام چند حرکت نرمشی توسط آقای پهلوان‎زاده و تعیین مسئولیت‎های اعضا توسط سرپرست برای صعود آماده شدیم. ابتدا از داخل جاده به سمت شرق حرکت کردیم. کمی جلوتر به دوراهی یال و دره می‎رسیم. در اینجا تانکرهای آبی را مشاهده کردیم که می‎توانست یک نشانی خوب برای ما باشد. اما خیلی نمی‎شود اینگونه نشانی‎ها را برای صعودهای بعدی نشانه‎گذاری کرد. چون ممکن است مثلا اگر سال بعد بخواهیم به این منطقه بیاییم تانکرها را برداشته باشند. (البته شاید!)

محل تانکرها ابتدای دره‎ای بنام بیدستان‏‎ است که بخاطر وجود چند درخت بید به این نام معروف است (البته به دره معدن نیز معروف است). فقط یک چشمه در کنار درخت‎های بید وجود دارد که در این فصل خشک بود و در قسمت‎هایی هم یخ زده بود. جهت حرکت ما همچنان به سمت شرق است و کم کم سوار بر یالی که سمت راست دره بیدستان است، می‎شویم. خورشید در حال بالا آمدن است. چون پشت کوه است ما آن را نمی‎بینیم. اما نور نارنجی و طلایی رنگی که روی ابرها افتاده است همه ما را به وجد می‎آورد و با شوق خاصی از دیدن این پالت رنگی زیبا انرژی مضاعف می‎گیریم. ناگفته نماند که این صحنه از دید عکاسان ما دور نماند و نتیجه آن عکس‎های فوق‎العاده‎ای به مثابه تابلوهای زیبا که با قلم موی پرتوهای خورشید رنگ‎آمیزی شده بودند، شد. تیم بصورت یکدست با سرقدمی خوب آقای پهلون‎زاده بر روی یال حرکت می‎کرد و به پیشنهاد سرپرست ساعت 7:50 دقیقه توقف کوتاهی برای استراحت و خوردن تنقلات داشتیم. این تنها استراحت ما تا قله بود. پس از 10 دقیقه توقف راه افتادیم. همچنان که پیش می‎رفتیم مسیر کم‎کم سنگی می‎شد. در ادامه قله دومیر نمایان شد و مسیر تقریبا تیغه‎ای. مسیر را کاملا با احتیاط طی کردیم. در قسمتی از مسیر مقداری فرود رفتیم و سپس به بالا آمدیم. بعضی جاها کمی دست به سنگ شدیم. در نهایت ساعت 9:52 دقیقه همگی به قله رسیدیم. در این زمان باد کم‎کم شدت می‎یافت. بعد از استراحت و خوردن تنقلات، همگی عکس یادگاری گرفتیم، با قله وداع کردیم و ساعت 10:25 دقیقه از جهت شمال غرب قله به طرف دره راه افتادیم. مسیر را بصورت زیگزاگی ادامه دادیم. در بین راه توقف کوتاهی جهت کم کردن لباس داشتیم. ساعت 11:12 دقیقه برای استراحت 10 دقیقه ای توقف کردیم. ساعت 11:55 به گوسفندسرا رسیدیم که افراد محلی به آن عاقل یا آغل می‎گویند. در آخر با رسیدن به منبع‎های آبی که صبح دیده بودیم در ساعت 12:50 دقیقه سوار مینی‎بوس شدیم و پیمایش ما پایان یافت. بلافاصله به محل اقامتمان بازگشتیم. وسایل را جمع کردیم. ساعت 14 به سمت دلیجان راه افتادیم. ناهار را در ماشین صرف کردیم. طبق برنامه ریزی که از قبل کرده بودیم و با توجه زمانی که تا آمدن اتوبوس‎ برای بازگشت به تهران داشتیم، به سمت غار بسیار زیبای چال‎نخجیر حرکت کردیم. این غار در 8 کیلومتری شمال شرقی دلیجان و به فاصله 4 کیلومتری از جاده دلیجان-نراق واقع است. بعد از بازدید از غار به سمت دلیجان راه افتادیم. ساعت 19:16 دقیقه سوار اتوبوسی که از قبل هماهنگ شده بود شدیم و ساعت 22:45 دقیقه به پایانه جنوب رسیدیم و برنامه ما خاتمه یافت.

مدت زمان کل برنامه: 6 ساعت و 30 دقیقه

مدت زمان صعود با احتساب استراحت: 4 ساعت و 10 دقیقه

مدت زمان فرود با احتساب استراحت: 2 ساعت و 20 دقیقه

کل مسافت پیمایش شده: حدودا 8.5 کیلومتر

هزینه برنامه: هر نفر 65000 تومان