تاریخ اجرا: 17 شهریور 1403

تعداد نفرات: 10 نفر

نام منطقه: روستای ناندل

مسیر رسیدن به منطقه: جاده هراز 55 کیلومتری آمل خروجی روستای ناندل

 

درباره روستای ناندل: 

ناندل روستایی زیبا با ارتفاع 2300 متر از سطح دریا و از روستاهای لاریجان از توابع شهرستان آمل در استان مازندران است. این روستا از طریق جاده فرعی که در حدود 55 کیلومتری آمل است از جاده هراز جدا می‌شود. فاصله تقریبی روستای ناندل از جاده هراز حدود 20 کیلومتر است. ناندل به دلیل مجاورت با کوه دماوند یکی از مسیرهای خوب و اصلی برای صعود به قله دماوند است و کوهنوردان برای صعود به دماوند از جبهه شمال شرقی یا شمالی آن به روستای ناندل می‌آیند.

 

چگونه به روستای ناندل برویم؟

دسترسی به روستای زیبای ناندل از طریق جاده هراز و عبور از روستاهای پلور، گزنک، بایجان و عبور از 2 تونل در سمت چپ خروجی دلارستاق و روستای ناندل با تابلو مشخص است. از ابتدای خروجی جاده به سمت ناندل حدوداً 20 کیلومتر مسیر خاکی و نسبتاً ناهموار در پیش است که با عبور از روستاهای حاجی دلا و میان‌دشت به روستای ناندل می‌رسد.

 

درباره قله دماوند: 

قله دماوند در قسمت مرکزی رشته‌کوه البرز در جنوب دریای خزر و بخش لاریجان شهرستان آمل واقع شده است. قله دماوند به‌عنوان بلندترین قله آتشفشانی قاره آسیا است، همچنین به‌عنوان بلندترین قله در کوهستان‌های ایران و خاورمیانه محسوب می‌شود. دارای ارتفاعی برابر با 5600 متر است. این کوه در سال 1387 به‌عنوان نخستین اثر طبیعی ایران در فهرست آثار ملی ثبت گردیده و از سال 1381 نیز به‌عنوان اثر طبیعی ملی جزو مناطق چهارگانه باارزش در حفاظت از محیط‌زیست قرار گرفته است. کوه دماوند از زمان‌های گذاشته نماد عظمت و شکوه بوده و در ادبیات و تاریخ کشورمان نقش پررنگی داشته است. حدوداً می‌توان گفت سکونت انسان در دامنه‌های دماوند 38 قرن قدمت دارد.

دلیل نام‌گذاری دماوند نیز بدین صورت است که دم یعنی بخار و آوند یعنی دارابودن. در حالت کلی دماوند یعنی دارای دمه و دود و بخار که مصداق آتشفشان موجود در این کوه است. نام دماوند به دو صورت دماوند و دنباوند نوشته می‌شود، حتی با نام‌های متفاوتی مانند جبل لاجورد نیز شناخته می‌شود.

کوه با صلابت دماوند در دوران چهارم زمین شناسی یعنی دوران هولوسین تشکیل شده است و در دوره آشوریان از کوه دماوند به عنوان کان سنگ لاجورد یاد می شده است، به طوری که در زمان جنگ آشوری ها این کوه بخشی از سرزمین مادها به حساب می آمد که در دامنه دماوند مشغول زندگی بودند. همین امر سبب گشته تا در دامنه دماوند تعداد زیادی گور پیش از تاریخ وجود داشته باشد. در دوران‌های گوناگون فرمانروایی های گوناگونی در این منطقه ساکن شدند.

در کوه دماوند چندین یخچال‌ طبیعی وجود دارند که عبارتند از: یخچال سیوله، یخچال دوبی سل، یخچال عروسک‌ها، یخچال دره یخار، یخچال خورتاب سر که هرکدامشان در موقعیت جغرافیایی خاصی قرار گرفته است.

  

وضعیت آب در طول مسیر دماوند شمالی: 

دسترسی به آب در طول مسیر جبهه شمالی از سنگ بزرگ تا قله و مسیر برگشت تا بارگاه سوم جبهه جنوبی میسر نبود.

 

وضعیت آنتن‌دهی تلفن همراه: 

در تمام طول مسیر تا جان‌پناه اول آنتن‌دهی نسبتاً مناسب بود. در محدوده جان‌پناه اول آنتن‌دهی ضعیف وجود داشت. در ارتفاعات بالاتر به جز در مناطقی خاص آنتن‌دهی وجود نداشت.

 

شرح برنامه صعود به قله دماوند از جبهه شمالی: 

روز چهارشنبه 17 شهریور 1403 روزی که بی‌صبرانه منتظرش بودیم بالاخره فرارسید. ساعت 3:30 صبح تیم جبهه شمالی دماوند در سه‌راه تهرانپارس گرد هم آمدیم و با 2 ماشین شخصی و از جاده هراز رهسپار قرارگاه پلور شدیم. ساعت 4:45 به قرارگاه رسیدیم و بعد از پارک ماشین‌ها و ملحق شدن 3 نفر دیگر از اعضای تیم و آماده‌سازی و بارگیری کوله‌ها رأس ساعت 5:30 صبح تیم 10 نفره سوار بر وانت نیسان از جاده هراز به سمت خروجی روستای ناندل حرکت کردیم. از قرارگاه تا ابتدای خروجی روستا حدود 60 کیلومتر فاصله بود که بعد از گذر از روستای بایجان و محمدآباد و گذر از 2 تونل در دوربرگردان دور زده و ساعت 6:35 وارد خروجی روستای ناندل شدیم. از ابتدای جاده فرعی تا روستای ناندل حدود 20 کیلومتر مسافت در پیش داشتیم. هوای دلپذیر و مه‌آلود منطقه نوید یک صعود دلچسب را می‌داد. ساعت 7:20 با نظر سرپرست و مربی برای صرف صبحانه کنار جاده توقف داشتیم. بعد از صرف صبحانه‌ای دلچسب و بارگیری مجدد کوله‌ها رأس ساعت 8 حرکت خودرو به سمت ناندل و سنگ بزرگ که ابتدای مسیر صعود ما بود آغاز کردیم. دماوند زیبا با روشن‌تر شدن هوا و ازبین‌رفتن مه زیبایی و عظمت خود را به رخ می‌کشید. ساعت 9 صبح بالاخره با گذر از جاده خاکی بالادست روستای ناندل به سنگ بزرگ رسیدیم. همه هم‌نوردان مشغول بسته‌بندی وسایل اضافه و سنگین خود و قراردادنش داخل گونی شدند تا پس از بارگیری قاطرها حرکت خود را آغاز کنیم. ساعت 9:30 صبح بالاخره در زیر نور تندوتیز آفتاب که خوشبختانه با چاشنی باد ملایم قابل‌تحمل شده بود به سمت جان‌پناه اول حرکت کردیم. جان‌پناه نارنجی‌رنگ در ارتفاع 4000 متر از ابتدای مسیر خودنمایی می‌کرد. ساعت 13:20 به جان‌پناه خالی از کوهنورد جبهه شمالی رسیدیم. قاطر چه زودتر از ما وسایل را خالی کرده بود. جان‌پناه 2 طبقه بود و ظرفیت حدود 10 تا 12 نفر را برای استراحت فراهم بود؛ اما تعدادی از اعضای تیم ترجیح دادند کمپ را در کنار جان‌پناه برپا کنند و داخل چادر به استراحت بپردازند. بعد از مستقر شدن در چادرها و جان‌پناه ناهار صرف شد و همه هم‌نوردان چند ساعتی به استراحت پرداختند. با نزدیک‌شدن به غروب آفتاب شدت باد کمی بیشتر شد و سوز باد سرد از دیواره‌های فلزی جان‌پناه محسوس بود. پس از تماشای غروب زیبای خورشید سفره شام در جان‌پناه پهن شد. چه لذتی بالاتر از شامی لذیذ کنار هم‌نوردانی درجه یک در فاصله 2000 متری بام ایران دماوند و البته سورپرایز شام با آبگوشت که مربی خوب برنامه زحمتش را کشیدند. ساعت 9 شب همه تیم در چادرها و جان‌پناه به خواب رفتند. ساعت 3 صبح ساعت‌ها در کنار زوزه باد شدید به صدا در آمد.

همه هم‌نوردان مشغول جمع‌آوری چادرها و وسایل و نظافت جان‌پناه و اطراف آن خود شدند. کوله‌ها در حد امکان سبک بسته شد و وسایل اضافی و چادرها و وسایل شب مانی به قاطرچی برای بارگیری تحویل شد. ساعت 4:05 صبح تیم 10 نفره ما در زیر نور مهتاب حرکت خود را به سمت قله آغاز کرد. تنها چالش ما شدت بسیار زیاد باد بود که با روشن‌تر شدن هوا از شدتش کاسته شد بعد از حدود 1 ساعت پیمایش استراحتی 15 دقیقه‌ای برای صرف صبحانه و تنقلات داشتیم و ساعت 5:20 مجدداً حرکت خود را آغاز کردیم. شیب مسیر در بعضی قسمت‌ها زیاد بود؛ ولی پاکوب نسبتاً پایداری داشت. بعد از 2 ساعت پیمایش ساعت 6:20 به جان‌پناه دوم در ارتفاع 4600 متر رسیدیم. این جان‌پناه هم مثل جان‌پناه اول فضای مناسبی جهت شب مانی با ظرفیت 10 تا 12 نفره داشت. بعد از استراحتی 30 دقیقه‌ای داخل جان‌پناه ساعت 6:50 آخرین و جذاب‌ترین قسمت صعود جبهه شمالی یعنی گذر از کنار یخچال‌های زیبا و در نهایت تپه گوگردی و قله زیبای دماوند را استارت زدیم. همه اعضای تیم از نظر روحی و جسمی در بهترین حالت قرار داشتند که استراحت کافی و تغذیه مناسب روز قبل در این موضوع کم‌تأثیر نبود. ارتفاع 1000 متری جان‌پناه دوم تا قله به علت محدودیت دامنه حرکتی که یخچال‌ها ایجاد کرده بودند نیازمند دقت بالا و رعایت ایمنی و مهارت استفاده از جی‌پی‌اس و البته مهارت نسبی دست به سنگ در بعضی قسمت‌ها داشت که بادقت و تجربه اعضای گروه و راهنمایی‌های مربی و سرپرست برنامه به بهترین شکل پیش رفت. از ارتفاع 5300 به بعد بوی خفیف گوگرد به مشام می‌رسید که نشان از نزدیک‌شدن به تپه گوگردی جبهه شمالی را می‌داد. باگذشت حدود 3 ساعت و ده دقیقه آخرین قدم‌های تیم ما روی خاک مملو از گوگرد و زردرنگ قله محکم و استوار برداشته شد و در نهایت ساعت 11:10 قبل از ظهر بر بام ایران ایستادیم. اعضای تیم با اشک شوق همدیگر را در آغوش کشیدیم. در کنار دهانه آتشفشان چند عکس یادگاری گرفتیم و به سمت ابتدای یال جنوبی حرکت کردیم. اتفاق خوشایندی که همه تیم در طول برنامه در مورد احتمالش با هم صحبت می‌کردیم افتاد و آن هم‌زمان کاملاً اتفاقی صعود به قله با تیم جنوبی باشگاه بود. چه اتفاقی مهم‌تر و شیرین‌تر از دیدار با هم‌باشگاهی‌های عزیزمان روی بلندترین قله ایران دماوند. این دیدار شیرین را با یک عکس یادگاری دسته‌جمعی ثبت کردیم و در نهایت ساعت 11:45 مسیر برگشت از یال جنوبی را در پیش گرفتیم.

ساعت 14:30 به بارگاه سوم دماوند در جبهه جنوبی رسیدیم. محوطه بارگاه سوم بر عکس جان‌پناه شمالی مملو از چادر بود و جمعیت بسیار زیادی از کوهنوردان در منطقه بودند. بعد از استراحت و صرف نهار به مدت 1 ساعت 15:35 به سمت گوسفند سرا رهسپار شدیم و ساعت 18:40 بعد از 3 ساعت پیمایش به گوسفند سرا رسیدیم. بعد از حدود 20 دقیقه سوار بر پاترول‌ها شدیم و مسیر قرارگاه پلور را در پیش گرفتیم و در نهایت ساعت 8 شب به قرارگاه پلور رسیدیم و بعد از تحویل‌گرفتن گونی بارهایی که قبل از صعود روز دوم تحویل قاطرها داده بودیم سوار بر خودروها شدیم و مسیر تهران را در پیش گرفتیم.

 

 

اطلاعات کلی برنامه: 

مسافت پیموده شده: حدود 18.5 کیلومتر

زمان پیمایش: 15 ساعت و 30 دقیقه

ارتفاع کسب شده: 2677 متر (ارتفاع صعودی)

ارتفاع پارکینگ: 2950 متر

ارتفاع قله: 5610 متر

وضعیت آنتن‌دهی: نامطلوب

وضعیت آب: عدم دسترسی به آب در طول برنامه

هزینه برنامه: 1.700.000 تومان

 

نکات مهم: 

* در طول برنامه شاهد ریزش سنگ از میان یخچال‌های جبهه شمالی بودیم که لزوم رعایت نکات ایمنی و انتخاب مناسب محل کمپ از اولویت‌های سرپرست و مربی برنامه بود.

* در محدوده جان‌پناه دوم و بعد از آن تا ارتفاع 5200 در چند موردنیاز به صعود با دست به سنگ بود که مهارت و تجربه نسبی لازم داشت.

* در طول مسیر یال شمالی به‌هیچ‌عنوان دسترسی به آب وجود نداشت و باید آب به میزان کافی برای صعود و فرود تا بارگاه سوم در نظر گرفته شود که با نظر سرپرست برنامه آب به‌اندازه کافی توسط قاطرها بارگیری و به محل کمپ جان‌پناه اول منتقل شده بود.

* جان‌پناه اول و دوم در مجموع فضای خیلی زیادی برای استراحت نداشتند و محدوده اطراف جان‌پناه هم به علت ناهمواری فضای کمی برای برپایی چادر داشت.

سنگ‌های میان یخچال‌های جبهه شمالی اغلب بسیار سست هستند و به‌دقت بسیار بالایی برای عبور از کنار یخچال‌ها نیاز است.

 

 

مختصات کلیدی منطقه: 

39S 600964 3994154 :سنگ بزرگ 

39S 600186 3982110 :جان‌پناه اول 

39S 600490 3980999 :جان‌پناه دوم

39S 600422 3979999 :یخچال خورتاب سر 

39S 600153 3979437 :قله

39S 600036 3976844 :بارگاه سوم جبهه جنوبی