گزارش برنامه
معرفی قله
دارآباد یکی از محله‌های شهر تهران است که در شمال این شهر قرار گرفته است. دارآباد پیش از این یکی از روستاهای پیرامون تهران بشمار می‌رفت. دارآباد از سوی شمال به رشته کوه توچال و از جنوب به زمینهای اقدسیه و از سوی شرق به جایی به نام باقلی‌زار و از غرب به بازوی توچال و زمینهای رحمن آباد مشرف است. پارک ساحلی‌دارآباد یکی از زیباترین پارکهای تهران است
پیشینه
مردم قدیم دارآباد پیشتر در جایی دیگر در جنوب ازگل و شرق سوهانک سکونت داشتند و نام آن محل کهنه دارآباد میباشد، ولی در پی خشکسالی آن زمینها را واگذاشتند و به جای کنونی دارآباد کوچیدند. نام دارآباد پس از ساختن کاخی در زمان مظفرالدین‌شاه قاجار در این آبادی، به شاه‌آباد دیگرگون شد ولی بعدها دوباره نام پیشین به آن بازگردانده شد. هنوز کاریز (قنات) این محل به نام شاه‌آباد معروف است. گفته می‌شود پزشکان فرانسوی به خاطر بیماری آسم مظفرالدین‌شاه قاجار دارآباد را برای درمان بیماری به واسطهٔ آب وهوای خوبش مناسب دانستند. در ساختمان و زمینهای کاخ، در زمان رضاشاه در سال ۱۳۱۲ هجری خورشیدی بیمارستان مسلولین ساخته شد. از دیگر عمارت‌های قاجاری که نزدیک به کاخ شاهی ساخته شده است عمارت فخرالدوله میباشد. بر پایه سرشماری سال ۱۳۳۵ هجری خورشیدی دهکده دارآباد ۲۰۴۱ تن جمعیت داشت که جمعیت آن در سال ۱۳۷۱ خ. سه هزار تن برآورد شده است. رشد جمعیت در سال ۱۳۷۱ بیشتر بخاطر مهاجرت غیربومیان از خلخال و اردبیل و استان لرستان و جوشقان) به دارآباد بوده است.
جغرافیا
در جنوب شرقی دارآباد تپه‌ای باستانی به نام سیمین قلعه قرار دارد که در آن کاوش‌های باستانشناختی نیز انجام گرفته‌است. دارآباد دو قنات داشت که یکی از آن‌ها را به اقدسیه اختصاص داده‌اند و آب قنات دیگر به نام «سید آبگوشتی» که در شرق روستاست به تهران می‌رود.
کوه‌های دارآباد که دو سوی این دهکده را دربر گرفته‌اند رشته اصلی توچال است که از دامنه شرقی آن تا قوچک ادامه دارد. مَرغزارها یا مراتع شمالی آن از توچال به این شرح است: شهربانوکشک - کمردگور - تخت شاه - الش‌گا - چپ‌دره - کل‌نو - توپز بلند - چال مگس - بند چلچلا - فراخ‌سینه - سیردورو - درازلش - میردلو - پهنه خرگوش‌نو. و در بخش جنوبی: پیازچال - دره وزوا - عرق‌چینک - خوش‌چال بالا - خوش‌چال پایین.
دارآباد دو رودخانه دارد به نام‌های «دارآباد» و «کهنه دارآباد» که در جایی به نام «سیر دورود پایین» به هم می‌پیوندند و رودخانه دارآباد را تشکیل می‌دهند. میدان دارآباد تهران در ارتفاع ۱۷۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد. موزه تاریخ طبیعی دارآباد که از موزه‌های خوب ایران است نیز در دارآباد واقع شده‌است.
منابع: جغرافیای تاریخی شمیران، منوچهر ستوده، جلد یکم، تهران، ۱۳۷۱
شرح برنامه
برنامه روز جمعه مورخه 24 آذر 1396 باشگاه تهران به صعود و پیمایش خط الراس دارآباد اختصاص داشت. بدین منظوربدین منظور برنامه با حضور 8نفر از اعضای باشگاه به سرپرستی آقای مسعود محمدی که علاوه بر سرپرستی برنامه وظیفه مربی گیر تیم را نیز بر عهده داشتند راس ساعت 5 و 15 دقیقه صبح از محل پارکینگ دارآباد آغاز شد.
وضعیت هوا آفتابی همراه با باد ملایم با سرعت حدود 5 کیلومتر برساعت در جهت شمال غربی به جنوب شرقی بود. دمای هوا در حدود10- درجه بود و وضعیت آب و هوا نوید بخش صعودی مناسب بود.
جهت حرکت ابتدا به سمت شمال شرقی بود که پس از سوار شدن روی یال اصلی به سمت شمال غربی منحرف شدوتا قله دارآباد و سپس قله سیاهبند ادامه یافت .پس از طی فاصله ای در مدت حدود یک ساعت و 45 دقیقه با سرعت متوسط در ساعت7:01 صبح به ابتدای یال اصلی به سوی قله رسیدیم و جهت صرف صبحانه توقف نمودیم که این توقف تا ساعت 7:38 به طول انجامید.
پس از توقف 37 دقیقه ای که به استراحت و صرف صبحانه گذشت مجددا عازم صعود شدیم و پس از طی زمانی درحدود یک ساعت و نیم با سرعت نسبتا تند در جهت شمال غربی در ساعت 9:08 به قله دارآباد رسیدیم.
حرکت مجدد تیم پس از نیم ساعت در ساعت 9:38 دقیقه در جهت شرق به غرب بروی خط الراس داراباد آغاز شد.
در این مکان همنورد خوبمان آقای هادی ملکی که از ابتدا قصد داشتند ما را تا قله دارآباد همراهی کنند از ما جدا شدند.
گروه مسیر را با هدایت مربی برنامه تماما از روی تیغه های سنگی وبا استفاده از تکنیک های سنگنوردی طی نمودند و به جهت بالا بردن بار فنی برنامه از حرکت در پاکوب های پای تیغه ها اجتناب شد. تسلط بر استفاده از این تکنیک ها و آشنایی با دست به سنگ و عدم هرگونه ترس از ارتفاع از ضروریات این برنامه و برنامه های مشابه میباشد. اما در صورتی که گروه ها یا افرادی مایل باشند، در حاشیه مسیر عبور از تیغه های سنگی مسیر های ساده تری وجود دارد که عبور را ساده تر خواهد نمود.
با تدبیر سرپرست تمامی گروه به کفشهای تکپوش زمستانی و کرامپون و کلنگ مجهز بودند که البته در آن شرایط آب و هوایی نیازی به استفاده از تجهیزات مذکور نشد.
شرح برنامه
در روز اجرای برنامه علیرغم اینکه برنامه در اواخر پاییز برگزار میشد، هنوز سطح مسیر از انبوه برف خالی بود. اما خیس شدن کفشها در حرکت روی حجم کم برف که موجب خیس شدن زیر کفش میشد باعث لغزنده شدن کفشها در حرکت روی سنگ میشد که برای جلوگیری از سقوط نیاز به دقت بالا در حرکت بود.
شایان ذکر است در صورت وجود باد و طوفان یا در زمان کولاک و بوران حرکت روی خط الاراس قطعا سختتر و توام با ریسک بالای خطر میباشد.
پس از طی مسیر در ساعت 11:40 ابتدا به قله سیاهبند 1 و پس از 20 دقیقه ، راس ساعت 12 به بلندای قله سیاهبند2 رسیدیم و پس از تصویر برداری بدون فوت وقت فرود به سمت سوزنی ها آغاز شد و حرکت تا ساعت 13:30 ادامه یافت.جهت حرکت در این قسمت از مسیر تا قله لزون شمال شرقی به جنوب غربی میباشد.
پس از 30 دقیقه استراحت و صرف نهار حرکت مجدد در ساعت 14 آغاز شد که با عبور از مسیر پاکوب حاشیه سوزنی ها در جهت شمال غربی به جنوب شرقی ادامه یافت. در انتهای مسیر پاکوب مجاور سوزنی ها و ابتدای مسیر پاکوب قله لزون به دو تن دیگر از اعضای باشگاه که منفردا مسیر را پیموده بودند برخوردیم وبخشی از مسیر را در کنار ایشان پیمودیم.
در ساعت 15 و 40 دقیقه به قله لزون رسیدیم و پس از نوشیدن آب و ثبت تصاویر مجددا حرکت در جهت جنوب از مسیر پاکوب ادامه یافت و پس از توقفی کوتاه در پای چشمه پیازچال و برداشتن آب با تغییر جهت به سمت جنوب غربی ابتدا در ساعت 17:10 به گردنه لوپهنه و پس از آن با انحراف جهت به سمت جنوب شرقی در ساعت 18:00 به اردوگاه برج کلک چال رسیدیم. و پس از توقفی 15 دقیقه ای مسیر برج تا پارک جمشیدیه در همان جهت در یک ساعت و 25 دقیقه پیموده شد و برنامه در ساعت19:43 در آن پارک به پایان رسید.
زمانبندی برنامه
شروع برنامه: ساعت 5 صبح پارکینگ دارآباد
شروع حرکت : ساعت 5و15 دقیقه
توقف صبحانه : ساعت 7:01به مدت 37 دقیقه
حرکت مجدد ساعت 7 و 38دقیقه
صعود به قله داراباد: ساعت 9و 8دقیقه توقف قله: 30دقیقه
صعود به قله سیاهبند 2: ساعت 12
حرکت از قله : ساعت 12 دقیقه
توقف برای نهار : ساعت 13:30
مدت توقف نهار: 30 دقیقه
حرکت مجدد: ساعت 14
رسیدن به گردنه لزون: ساعت 15 و 40 دقیقه توقف 10 دقیقه
رسیدن به چشمه پیاز چال : ساعت 16 و 16 دقیقه توقف 15 دقیقه
رسیدن به اردوگاه برج کلک چال: ساعت 18 توقف 15 دقیقه
پایان برنامه :ساعت 19:43 پارک جمشیدیه
ارتفاع در بلندترین نقطه: قله لزون شرقی 3563.6متر
کل طول مسیر حرکت:25.5 کیلومتر
بهترین فصل صعود:
این مسیر قابلیت صعود در تمامی فصول سال را دارد اما صعود در فصل زمستان نیاز به تمهیدات ویژه دارد. ضمنا حرکت روی خط الراس در هنگام وزش باد شدید بسیار خطرناک است.
منابع آب در مسیر:
- چشمه آب در اوایل مسیر صعود به قله دارآباد در مسیر شن سیاه
- چشمه پیازچال در پای قله کلک چال
- برج کلک چال
آنتن دهی مسیر:
در تمامی مسیر تا قله دارآباد – بخشی ار مسیر در هنگام فرود از قله لزون به سمت پیازچال – بخش هایی از مسیر ایستگاه 3 به سوی پارک جمشیدیه
مکان‌های مناسب کمپینگ و شبمانی: جانپناه قله دارآباد – اردوگاه برج کلک چال – نصب چادر در تمام طول مسیر با مکان یابی مناسب
ارتفاع بالاترین نقطه: قله لزون شرقی 3563.6 متر
