گزارش برنامه
تاریخ برگزاری برنامه : 5-6-7 مردادماه
پیش برنامه‌های اجرا شده برای ارزیابی و انتخاب نفرات برای برنامه صعود گرده آلمانها:
گرده اسپیلت - 28 اردیبهشت - به سرپرستی آقای حسین فقیهی - 12 نفر
گرده لب کمر - 18 خرداد - به سرپرستی آقای حسین فقیهی - 15 نفر
گرده روته -1 تیرماه - به سرپرستی آقای مهرداد مؤیدی - 20 نفر
ارزیابی نهایی - 29 تیرماه - به سرپرستی آقای امیر طالشی - 12 نفر
تجهیزات گروهی:
دو حلقه طناب 50-60 متری
2 ست کیل
2 ست فرند
4 عدد پله رکاب
2 عدد تبریخ (با بیلچه)
تجهیزات انفرادی:
هلمت
هارنس
4 عدد کارابین
ابزار فرود و حمایت
طنابچه پروسیک
اسلینگ 120 و خود حمایت
کفش بک پک و کفش اسپورتکس
معرفی قله علم‌کوه:
علم‌کوه نام کوهی با ارتفاع قله 4850 متر است که در منطقه تخت سلیمان در کلاردشت استان مازندران واقع شده است. قلّه علم‌کوه پس از دماوند، دومین قله مرتفع ایران به شمار می‌رود.
بیشتر شهرت این قله به‌خاطر دیواره‌ای است که در دامنه شمالی آن واقع است و دارای فنی‌ترین و سخت‌ترین مسیرهای سنگ‌نوردی و دیواره‌نوردی درایران است.
باتوجه‌به ارتباط علم‌کوه با کوه‌های اطراف و وجود دیواره و گرده، برای رسیدن به آن راه‌های بسیاری وجود دارد. مسیرهای رایج صعود به علم‌کوه را می‌توان به دو مسیر کوه‌پیمایی جنوبی، یک مسیر کوهنوردی شمالی و یک مسیر دیواره‌نوردی تقسیم‌بندی کرد.
مسیر جبهه جنوبی: مسیر کوه‌پیمایی که از رودبارک آغاز می‌شود و با گذر از ونداربن، تنگ گلو و هسار چال از سمت جنوبی به قله علم‌کوه می‌رسد، ساده‌ترین مسیر صعود به قله است که معمولاً با شب مانی در دشت هسار چال همراه است.
مسیر جبهه شمالی: مسیر کوه‌پیمایی شمالی هم از رودبارک آغاز می‌شود و با گذر از ونداربن، پناهگاه سرچال، علم چال و گردنه سیاه سنگ از سمت شرق به قله علم‌کوه می‌رسد. این مسیر به‌عنوان یکی از سخت‌ترین مسیرهای کوه‌پیمایی در ایران محسوب می‌شود و غالباً با یک شب مانی در پناهگاه سرچال همراه است.
گرده آلمانها در قسمت غربی دیواره علم‌کوه واقع شده است و اولین‌بار در سال 1315 خورشیدی (1936 میلادی) توسط هیئت کوهنوردی آلمانی به سرپرستی اشتیناور و گورتر برای اولین‌بار صعود شد.
شرح برنامه صعود از مسیر گرده آلمانها:
با هماهنگی‌های صورت‌گرفته قرار شد که با سه ماشین شخصی به سمت کلاردشت حرکت کنیم و همگی در ساعت 5:45 دقیقه روز پنج‌شنبه 4 مردادماه از عوارضی اتوبان تهران - شمال، با گرمای هوای تهران و دمایی حدود 45-47 درجه به سمت کلاردشت حرکت کردیم.
این در حالی بود که پس از گذر از تونل‌ها و ورود به جاده اصلی چالوس با هوایی لطیف، مه‌آلود و رؤیایی به سمت مرزن‌آباد رفتیم و قبل از ساعت 21 به مرزن‌آباد رسیدیم که با کمی استراحت و صرف چای و کیک و گپ و گفت با دوستان خستگی در کردیم و به سمت کلاردشت رفتیم.
با توقف‌هایی که از مرزن‌آباد تا رودبارک برای هماهنگی و خریدهای لازم داشتیم، حدود ساعت 10 شب به کنار درب فدراسیون رسیدیم و توسط سرپرست برنامه، یک ماشین نیسان برای رسیدن به وندار بن و یک اتاق 8 تخته در قرارگاه ونداربن هماهنگ شده بود.
پس از پارک ماشین‌ها در کنار درب بیرونی فدراسیون کلیه وسایل و کوله‌ها بار نیسان شد و به همراه دوستان در هوایی مه‌آلود عازم ونداربن شدیم.
وسایل را در انبار گذاشتیم و پس از صرف شام حدود ساعت 12 تا 5 بامداد استراحت کردیم.
5 صبح بیدارباش زده شد. هوا همچنان مه‌آلود بود و دوستان مشغول جمع‌وجور کردن وسایل شدند. قرار بود وسایل با قاطر تا سرچال حمل شود که پس از وزن‌کردن تحویل قاطرچی داده شد.
بعد از صرف صبحانه و آمادگی کامل، در ساعت 7 بامداد با گرفتن عکس یادگاری، از سمت راست ونداربن حرکت را با سرقدمی مهرداد مویدی در فضایی زیبا، سرسبز و مه‌آلود، آغاز کردیم و پیش به‌سوی مسیر و گرده آلمانها...
در ادامه مسیر باید از دو پل روی رودخانه رد می‌شدیم، اولی در کنار گوسفند سرا و دومی کمی بالاتر.
در ساعت 8:40 دقیقه به کشتی سنگ رسیدیم که با نوشیدن آب گوارای چشمه، کمی رفع خستگی کردیم. البته استراحت کوتاه دیگری هم تا قبل از رسیدن به کشتی سنگ در مسیر داشتیم.
و ادامه مسیر را با توقف‌های کوتاه‌تری تا رسیدن به پناهگاه سرچال ادامه دادیم و در نهایت ساعت 11:48 با طی مسافتی حدود 8.75 کیلومتر در ارتفاع 3800 به پناهگاه سرچال رسیدیم و تا ساعت 14 به استراحت و آمادگی برای ادامه مسیر پرداختیم.
در پناهگاه سرچال، وسایل فنی بین اعضای تیم تقسیم شد و با تأمین آب موردنیاز از پناهگاه در ساعت 14 به سمت علم چال حرکت کردیم.
عبور از مسیر سنگلاخ با کوله‌های سنگین، سرعت حرکت را کم کرده بود و نیاز به توقف‌های ببیشتری داشتیم.
در کل مسیر که روی یخچال‌ها و سنگ‌های مورن در حرکت بودیم، صدای جریان آب ناشی از آب‌شدن یخچال در زیر سنگ‌ها به گوش می‌رسید و بالاخره حدود ساعت 17:30 به منطقه رسیدیم و در کنار دوستان دیواره نورد باشگاه که در آنجا حضور داشتند چادرها را برپا کرده و به استراحت پرداختیم.
در حال جابه‌جایی و کمی استراحت بودیم که باخبر شدیم فردی به‌صورت فری سلو عازم گرده بوده و در منطقه با آسیب مواجه شده که با تصمیم سرپرست برنامه، ایشان به همراه دوستان دیواره نورد برای بررسی شرایط و امداد و نجات به فرد مصدوم رفتند و خوشبختانه با هماهنگی‌های انجام شده با هلال‌احمر منطقه و اطلاع‌رسانی توسط تلفن ماهواره‌ای همراه تیم، فرد مصدوم توسط دوستان به پناهگاه سرچال انتقال و ادامه امداد نجات توسط هلال‌احمر صورت گرفت.
خلاصه که همه تیم با همدلی، حمایت از فرد مصدوم را در اولویت قرار داده و حتی حاضر به بازگشت بدون صعود بودیم که با درایت سرپرست برنامه و بازگشت به‌موقع به منطقه، قرار بر صعود روز شنبه پابرجا ماند و فقط کمی زمان را جابه‌جا کردیم. اما تیم دیواره نورد علی‌رغم یک سال تلاش از ادامه برنامه صرف‌نظر کرد.
روز شنبه همگی 2.5 صبح بیدار شدیم و پس از صرف صبحانه و آمادگی کامل به تجهیزات فنی و شنیدن گفتگوی سرپرست برنامه و تقسیم‌شدن به دو کرده شش‌نفره آماده حرکت و صعود شدیم.
تیم اول ساعت 4:30 به سمت به سمت گردنه شانه کوه از قسمت شمالی علم چال حرکت کردیم و تیم دوم با کمی فاصله زمانی نیز عازم مسیر شد. این قسمت به دلیل سنگ‌های بزرگ و عمق بین سنگ‌ها کمی خطرناک بوده و نیاز به‌دقت کافی دارد. بعد از عبور از سنگ‌ها کمی به سمت راست متمایل می‌شویم که یک پاکوب مختصری دارد. بعد از عبور از یک شن اسکی به گردنه شانه کوه می‌رسیم.
در گردنه شانه کوه کمی معطل شدیم تا تیم قبلی بخشی از مسیر را طی کند و در نهایت در ساعت 6 تیم اول آماده صعود روی گرده شد.
روی گرده بخشی از مسیر با دست به سنگ شدن قابل گذر بود؛ ولی در بخش‌هایی برای ایمنی بیشتر و حمایت نیاز به صعود در کرده و هم طنابی و حمایت بود. در بخش‌هایی از مسیر مربی با حمایت صعود می‌کرد و بعد از ایجاد کارگاه و فیکس کردن طناب، نفرات را با ابزار یک‌طرفه (یومار) حمایت و صعود انجام می‌شد. برای سرعت بیشتر، نفر آخر با جمع‌کردن ابزارهای میانی و در حمایت طناب از بالا صعود می‌کرد. در مسیر گرده، بعضی از جاها با فلش مسیر مشخص شده بود. در طول مسیر از پله‌های یا رکاب‌هایی وجود دارد که از آن‌ها می‌توان استفاده کرد؛ ولی بسیار خطرناک هستند و نیاز است بادقت و احتیاط کامل استفاده کرد و با نام‌های تک رکابی و دو رکابی معروف هستند.
در نهایت تیم اول در ساعت 14 به سنگ سماور عظیم و باابهت رسید و پس از گرفتن عکس و فیلم ادامه مسیر به سمت ادامه گرده را داد و در ساعت 14:48 مسیر گرده به پایان رسید و منتظر تیم دوم برای صعود به روی قله شدیم که باتوجه‌به تعداد نفرات دو کرده و توانمندی‌های متفاوت دوستان، با تراورس حدود 300 متر به سمت قله، در ساعت 15:45 همگی روی قله جمع شده و گرفتن عکس یادگاری آماده فرود شدیم.
مسیر فرود از سیاه سنگ‌ها بود و برای همین باید روی یال ادامه مسیر می‌دادیم که با شیب نسبتاً تندی مواجه بودیم؛ ولی با گذر از آن به جان‌پناه سیاه سنگ‌ها رسیدیم و در ساعت 17 برای صرف ناهار و کمی رفع خستگی در کنار جان‌پناه به مسیر ادامه دادیم تا به قسمت سیم‌بکسل برسیم و با ایجاد دو کارگاه تک طنابه، فرود رفتیم و با طی بخشی از مسیر که شن اسکی با شیب زیاد بود و در ادامه روی برف‌چال به سمت یخچال و کف علم چال حرکت کردیم و حدود ساعت 21:30 در تاریکی شب با گذر از یخچال‌ها به چادرها رسیدیم و پایان یک صعود زیبا و پر از چالش را رقم زدیم.
صبح روز یکشنبه همگی در ساعت 5 صبح بیدار شدیم و پس از جمع‌آوری وسایل و چادرها، با گرفتن عکس یادگاری در منطقه در ساعت 7:30 به سمت پناهگاه سرچال حرکت کردیم و در ساعت 9:15 به پناهگاه رسیده و پس از گپ و گفت با دوستان دیواره نورد حاضر در پناهگاه در ساعت 9:45 به سمت ونداربن حرکت کردیم. در نهایت ساعت 13 به قرارگاه ونداربن رسیدیم.
در ونداربن با گرفتن یک دوش آب گرم و صرف هندوانه رفع خستگی کردیم و مجدد با نیسان به سمت رودبارک حرکت کرده و پس از جای‌گذاری وسایل در ماشین‌ها به سمت رستوران اسماعیل آشپز و صرف یک وعده ناهار گرم پس از 3 روز، صعود دلنشینمان جشن گرفتیم عازم تهران شدیم. این برنامه در ساعت 21:45 در عوارضی تهران به پایان رسید
چالش‌ها:
تأمین آب
عدم آنتن‌دهی منطقه
