سال سختی را پشت سر گذاشتیم. سالی بسیار سخت، تلخ و طاقت‌فرسا. سالی که بغض روزهای غم‌بارش تا ابد گلویمان را خواهد فشرد و مرور آنچه بر ما گذشت اشکمان را بر گونه‌هایمان جاری خواهد ساخت. سالی که حسرت همنوردی دوباره با دو دوست فقیدمان زنده‌یاد سید مصطفی فاطمی و زنده‌یاد یحیی انصاری را بر دلمان نشاند. سالی که با آن طوفان وقایع سهمگینش دردانه‌های بسیاری را از جوامع ورزشی، فرهنگی، هنری و... گرفت. سالی که ناله‌های «مرغ سحرش» در سینه‌کش کوه‌ها آه از نهادمان برآورد. سالی که برای زمزمه «نوبهار است...» لحظه شماری کردیم تا شاید دگرگونی طبیعت مرهمی باشد بر روح و روان زخم‌خوره و آزردهٔ ما. سال ۹۹ «خانواده باشگاه کوهنوردی تهران» را با غمی بزرگ در هیاهوی زمانه‌ای که فردایش به هزاران اما و اگر وابسته است تنها گذاشت. اما آنچه را که نتوانست از ما بگیرد، اتحاد و همدلی مجموعه ارزشمند باشگاه تهران بود که با هزار امید و آرزو گام در مسیر پرفراز و نشیب سی و هشتمین سال فعالیتش می‌گذارد. در کنار تمام تلخی‌های این ایام آنچه دلگرمی ما بود، همراهی دوستان و همنوردانی بود که لحظه‌ای ما را تنها نگذاشتند و با همه دوری‌ها و سختی‌ها، یار و یاور باشگاه بودند و از هیچ کمکی دریغ نکردند. خجالت‌زده شدیم از بزرگی و منش همنوردانمان در اقصی نقاط کشور که واژگان «همدلی»، «معرفت» و «رفاقت» را برایمان معنا کردند.

در سال ۱۴۰۰ با همدلی و مشارکت اعضای کوشا، توانمند و دلسوز باشگاه کوهنوردی تهران می‌خواهیم غم‌های بزرگمان را به کارهای بزرگ مبدل کنیم و بیش از پیش در جهت توسعه و اعتلای ورزش کوهنوردی گام برداریم.

باشد که فعالیت‌هایمان در عرصه ورزش، موجب شادی روح همنوردان فقیدمان گردد.

برای همه شما عزیزان آرزوی سلامتی و بهروزی داریم و دست پر مهر شما را به گرمی می‌فشاریم.

 

نخسین ساعات سال ۱۴۰۰

هیئت‌مدیره باشگاه کوهنوردی تهران