گزارش صعود زمستانی قله دماوند از مسیر یال داغ

معرفی بطور کل دماوند دارای چهار جبهه اصلی میباشد که پر تردد ترین آن, جبهه جنوبی است و دارای پناهگاهی (بارگاه سوم) در ارتفاع4200 متر میباشد و سپس جبهه شمال شرقی با یک پناهگاه در منطقه تخت فریدون به ارتفاع 4400 متر و شمالی با دو پناهگاه به ارتفاع 4000 و اصطلاحا5000 و مسیر غربی با پناهگاه معروف سیمرغ در ارتفاع 4200متری . در این میان یال های فرعی دماوند می مانند که صعودشان قصه دیگری دارد و کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. کوهنوردانی که از یالهای شمالی دماوند صعود کرده باشند در سمت شمال غربی دماوند یالی عظیم و زیبا را دیده اند که از ارتفاع 4400 متری بصورت دو نوار سنگی در موازات هم کشیده شده اند. به این یال اصطلاحا یال داغ گفته می شود که در بین دو یخچال سیوله و شمالغربی واقع شده است. به منظور دستیابی به ابتدای مسیر باید خود را به دشت سر داغ با ارتفاعی حدود 3700 متر رساند که در تابستان میتوان از دو مسیر به آن رسید یکی عبور از دشت ناندل و دیگری استفاده از جاده غربی که در مورد جاده غربی ماشین تا دشت سرداغ و در مورد دشت ناندل ماشین تا چمن بن قابلیت تردد را دارا می باشد و افرادی که قصد صعود های سرعتی را دارند می توانند از این طریق حتی به صورت یک روزه این مسیر را صعود کنند. ولی در زمستان شرایط بسیار متفاوت است زیرا پیش از انکه خود یال چالش برانگیز باشد رسیدن به ابتدای یال چالشی بزرگ محسوب میشود. عدم دسترسی به یال از سمت غرب به دلیل حجم زیاد برف و مسدود بودن جاده, این مسیر را دور از دسترس قرار میدهد و تنها مسیر دشت ناندل می ماند که آن هم دردسر هایی چون برف کوبی کامل دشت ناندل (که از ارتفاع 2300 تا 3700 ادامه دارد), بعد مسافت و ... را دارد. وجه تمایزیال داغ باسایریال ها 1. پیمایش وبرفکوبی کامل دشت ناندل به مدت1.5الی2.5روز (بسته به شرایط برف) به منظوردسترسی به ابتدای یال 2. وزش بادغرب به شرق درست ازروبروکه ازحرکت ممانعت میکند 3. عدم وجودجانپناه 4. عدم آنتن دهی موبایل از 3600 متربه بالا 5. گذروتراورس ازروی یخچال درارتفاع بالای 5000 متری 6. درگیری باسنگ تانزدیک قله 7. عدم وجودجای چادرمناسب بهعلت شیب زیادوسنگی بودن مسیر(بجزارتفاع 4700 و 4900) 8. درصورت وقوع حادثه امدادرسانی کاری بسیارمشکل ودورازذهن است 9. برگشت ازهمان مسیررفت,کاری خطرناک وزمانبرلذاکوله بایدبه طورکامل تاقله حمل شود نحوه دسترسی به ناندل برای دسترسی به ناندل بایدخودرابه تونل هشتم جاده ی هرازبرسانید. وقتی ازتهران به سمت آمل حرکت میکنیدپس ازخروج ازتونل هشتم در 55 کیلومتری آمل جاده ای خاکی درسمت چپ باتابلویی بزرگ ورودشمارابه منطقه ی دلارستاق خوش آمدمیگوید. پس ازتهیهی ماشین (عمومانیسان وانت) وپس ازگذرازجادهای 21 کیلومتری که نیمی ازآن آسفالت شده است به روستاهای میانده وسپس ناندل خواهیدرسید. میتوانیدشب رادرخانه ی کوهنوردناندل به صبح برسانیدکه اتاقی است با بخاری نفتی وچندفرش وچندپشتی. شرح گزارش طبق قرار قبلی در روز چهارشنبه 4 بعد از ظهر حرکت خود را از مقابل ترمینال شرق با یک دستگاه خودروی شخصی آغاز کردیم. ابتدا تصمیم داشتیم شب را در رینه در منزل آقای مصطفی لاریجانی سپری کنیم و صبح زود ساعت 4 به سمت ناندل حرکت کنیم ولی بخاطر بارش برفی که در آن شب داشتیم و امکان بسته شدن جاده ناندل وجودداشت. بعد از گذاشتن ماشین در رینه به سمت ابتدای جاده ناندل حرکت کردیم و از آنجا با پسر آقای صالحی راهی ناندل شدیم. تقریبا ساعت 11:30 به منزل آقای صالحی رسیدیم و در آنجا متوجه شدیم که تیمی 8 نفره از استان خراسان که قصد صعود از جبهه شمالی را دارند در منزل ایشان اقامت دارند. بعد از جمع کردن وسایل آماده استراحت شدیم ساعت بیدار باش 5:30 اعلام شد . بعد از بیدار شدن و جمع کردن وسایل ساعت 7 صبح حرکت خود را آغاز کردیم با کوله هایی در حدود 22 کیلوگرم. برای رسیدن به ابتدای یال داغ میبایست کل دشت ناندل را عبور کنیم و بعد از یکی از یالهای مقابل به دشت سر داغ و سپس به سمت ابتدای یال حرکت میکردیم . از قسمت جنوبی دشت ناندل حرکت خود را آغاز کردیم زیرا برف کمتری داشت در بعضی نقاط برف تا مچ پا و بعضی نقاط تا زیر زانو میرسید ولی سرعتمان خوب بود. ساعت 12 بود که به سنگ بزرگ رسیدیم و استراحت کوتاهی آنجا داشتیم و سپس به حرکت خود ادامه دادیم در ساعت 13:30 بعد از گذشتن از مقابل یالی که به سمت پناهگاه 4000 شمالی میرود در مکان مناسبی کمپ خود را در ارتفاع 3600 متر بر پا کردیم و بعد از انجام امور شخصی از وضعیت خود به کمیته فنی باشگاه اطلاع دادیم. طبق پیش بینی سایت هواشناسی,برای فردا روزی آفتابی با سرعت باد در حدود 35 کیلومتررا انتظار میکشیدیم ولی وزش باد تند از نیمه های شب آغاز شد ساعت 5 صبح بیدار شده و 7 صبح با پوشیدن کلاه و عینک طوفان حرکت خود را آغاز کردیم. سرعت باد همانگونه که سایتها پیش بینی کرده بودند,بود و وزش باد شدید در خلاف جهت حرکت, باعث کندی حرکتمان میشد. برای اینکه برف کوبی زیادی نداشته باشیم کمی ارتفاع گرفتیم تا از روی برفهای سفت و یالهای بدون برف حرکت کنیم ولی این امر باعث شد تراورسی طولانی با بالا و پائین شدنهای متعدد داشته باشیم و بالاخره در ساعت 13 به ابتدای یال داغ در انتهای دشت سرداغ رسیدیم و حرکت خود را بر روی یال ادامه دادیم. ساعت 14:30 در ارتفاع 4200 کمپ خود را برقرار کردیم و از وضعیت خود به مسئولین باشگاه اطلاع دادیم. ساعت 22 آماده استراحت شده و ساعت 5 صبح فردا بیدار باش اعلام شد. برای امروز منتظر هوای ابری و مه آلود با بارشی خفیف بودیم. ساعت 7 صبح حرکت خود را آغاز کردیم هوا کاملا ابری و بارش خفیف در منطقه بود. بعد از پوشیدن کرامپون و هارنس مسیر را ادامه دادیم تا به ارتفاع 4400 متر رسیدیم. از این نقطه به بعد مسیر گرده ای میشود که در تابستان از کنار گردها امکان عبور است ولی در زمستان به خاطر انباشته شدن برف در کنارهای گردها بهترین مسیر گذشتن از روی خود گرده می باشد ولی با آن کوله های سنگین این کار خیلی مشکل بود. مسیر را ادامه دادیم در بعضی از نقاط که روی گردها راه نمی داد آنها را دور میزدیم ولی شن اسکی مسیر حرکت مارا کندتر میکرد. در حال ادامه مسیر بودیم که هوا به ناگهان تغییر کرد و باد شدید همراه با کولاک شروع شد. در مکانی نسبتا امن پشت یک گرده سنگی در ارتفاع 4800 متری مستقر شدیم تا بلکه هوا بهتر شود و مسیر را ادامه دهیم ساعت 12:30روز شنبه بود. از آنجایی که در مکان نسبتا مناسبی بودیم تصمیم گرفتیم درون پوش داخلی چادر برویم تا از پناه باد در امان باشیم و لباس های بیشتری بپوشیم و سپس حرکت کنیم ولی شرایط دائما بدتر میشد. در چنین صعودهایی یکی از نکات کلیدی صبر و شکیبایی میباشد. در ساعت 14:30 هوا کمی آرامتر شد و چون زمان زیادی را از دست داده بودیم تصمیم گرفتیم در همان مکان بمانیم و فردا زودتر حرکت کنیم زیرا ما نهایتا 100 متر دیگر میتوانستیم صعود کنیم (در یال داغ بهترین مکان ها برای برقراری چادر ارتفاع 4800 و 4900 متری میباشد) و مابقی مسیر جای مناسبی برای برقراری کمپ ندارد. از وضعیت خود کمیته فنی باشگاه را مطلع کردیم و به یاد دوستانمان آیدین بزرگی, مجتبی جراحی و پویا کیوان چند عکس با بنر انداختیم. یادشان گرامی باد. بعد از تناول غذا شروع به برف آب کردن و خشک کردن لباسهای مرطوبمان توسط بطریهای فلزیی که همراه داشتیم کردیم و ساعت 20 آماده استراحت شدیم.قطعا اگر فردا هوا خوب باشد به یاری خدا صعود خواهیم کرد. قرار بر این شد که ساعت 3 بامداد بیدار شده و ساعت 5:30 حرکت خود را اغاز کنیم. برای فردا منتظر هوای نیمه ابری و بادی با سرعت 25 کیلومتر بودیم. آن شب هوا نسبت به شبهای قبل خیلی سردتر بود. دمای هوا حدودا 30- درجه بود و تمامی دیواره داخلی چادر از برفک پر شده بود. ساعت حدودا 23 بود که وزش باد در منطقه شروع شد ولی خوشبختانه در ساعت 3 بامداد که بیدار شدیم هوا آرام بود آسمان کاملا صاف و بدون باد ولی بسیار سرد که خود باعث شد با ست پر صعود را ادامه دهیم. بعد از جمع کردن وسایل و پوشیدن هارنس و کرامپون در ساعت 5:30 و در حالیکه هوا تاریک بود به سمت قله حرکت کردیم. قسمت هایی از مسیر کاملا شن اسکی و ریزشی بود که انرژی زیادی را از تیم میگرفت. بعد از رسیدن به تراورس یخچال, همطناب شدیم. اول تصمیم داشتیم مابقی مسیر را از روی یخچال ادامه دهیم ولی قسمت عمده ای از یخچال بلور بود و اطراف آن نیز برف زیادی بود و باید برف کوبی میکردیم بنابراین تصمیم گرفتیم بعد از تراورس یخچال از روی مسیر سنگی ادامه دهیم . اینجا بسیار زیباست و دماوند چون پدری مهربان و دلسوز سایه خویش را در روی دشت ناندل پهن کرده است. لحظاتی استراحت میکنیم و خدا را بخاطر نعمت سلامتی که به ما داده شکر میکنیم. مجدد ادامه مسیر میدهیم. هر چه میگذشت وضعیت هوا خرابتر میشد در روی قله ابر قارچ مانند معروف دماوند تشکیل شده بود. در ارتفاع 5200 متری باد شدید ما را زمین گیر کرد و برفها را با تمام وجود به صورتمان میکوبید.همه چیز یخ زده بود و شرایط سختی برای ما پیش آمده بود انگار نه انگار که تا نیم ساعت پیش هوایی چنین دلپذیر داشتیم. گویا دماوند رخ دیگر خود را به ما می خواست نشان دهد. در پشت سنگی پناه گرفتیم و چند لحظه ای را استراحت کردیم ولی فایده ای نداشت باد برفها را دور سنگ می چرخاند و ما از گزند آن در امان نبودیم. دو راه داشتیم: یا باید کمی صبر میکردیم و مسیر را ادامه می دادیم و یا اینکه به سمت پایین سرازیر میشدیم که خود مشکلاتی از قبیل از دست دادن زمان به علت درگیری با سنگ, خطر ریزش سنگ و خطر لاخ شدن کرامپون بین سنگ ها و پرت شدن را همراه داشت. با همفکری سه نفره به این نتیجه رسیدیم تا از لا به لای سنگها مسیر را در بیاییم و با عظمی راسخ مسیر را ادامه دادیم و هرچه به قله نزدیک تر میشدیم بیشتر انگیزه پیدا میکردیم ولی جریان تند هوا و وزش باد حرکت را سخت کرده بود طوریکه در دم و بازدم دچار مشکل میشدیم. گذشتن از لابه لای سنگها در مسیر گرده ای در آن باد شدید کار آزار دهنده ای بود ولی تا حدودی نزدیک قله شده بودیم. خوشبختانه از ارتفاع 5400 به بعد سرعت باد کمی کاسته شد ولی انگار هرچه میرفتیم به قله نمیرسیدیم. گویا این چند صد متر آخر طولانی تر بود. بعد از تراورسی که به سمت مسیر غربی داشتیم در ساعت 14 موفق به صعود قله شدیم. "خدایا ممنونم ازت خدایا ممنون که در هر شرایطی در کنار بنده هات هستی و اونا رو تنها نمیذاری. خدایا ..." این قسمتی از زمزمه هایی بود که در زیر لب با خدای خود داشتم.همدیگر را با شادمانی بغل کردیم وبعد از گرفتن چند عکس یادگاری ساعت 14:30 از جبهه جنوبی به سمت پائین حرکت کردیم. گاز گوگرد خیلی زیاد بود و اذیتمان میکرد گویی دماوند آن روز با ما قصد شوخی داشت چون وقتی به سمت قله میآمدیم باد از مقابل میوزید و وقتی به سمت پائین می آمدیم با در جهت حرکتمان بود و در اکثر مسیر گاز گوگرد را استنشاق میکردیم.از دور چراغ بارگاه سوم روشن بود و خبر از خوابی راحت و غذایی گرم را میداد ولی بعد از رسیدن به بارگاه سوم متوجه بسته بودن آن شدیم.جای بسی تاسف دارد که چنین جانپناهی در این منطقه مهم در روز تعطیل باید بسته باشد . به ناچار به سمت پناهگاه قدیمی رفتیم ساعت 17:30 به پناهگاه رسیدیم اول تصمیم داشتیم بعد از یک ساعت استراحت به سمت پائین حرکت کنیم ولی چون مطلع شدیم که آقای لاریجانی تهران هستند قرار بر این شد که شب را همانجا بمانیم. ساعت 18 حسینب رای آوردن برف به بیرون از پناهگاه رفت که متوجه نور چند هد لامپ از مسیر قله به پائین شد.حدس زدیم باید تیم خراسان باشد . هوا مجددا خراب شد دلمان پیش آن تیم بود چند باری با بیرون آمدن آنها را چک کردیم هر چه ارتفاع کم میکردند خیال ما آسوده تر میشد و بالاخره در ساعت 19 تیم 4 نفره خراسان که اتفاقا آقای حسین امانی رئیس هیئت کوهنوردی خراسان نیز در بین آنها بود به پناهگاه رسیدند. با چای مختصری که داشتیم از آنها پذیرایی کردیم و اطلاعاتی از نحوه صعودشان و صعود خودمان تبادل کردیم. ساعت 22 آماده استراحت شده و 6 بیدار شدیم و 7:30 به سمت پائین حرکت کردیم و در ساعت 12:30 با یک دستگاه تاکسی که از قبل هماهنگ کرده بودیم به سمت رینه حرکت کردیم و بعد از آبگرمی دلچسب و سپس جمع کردن وسایل ساعت 16 به سمت تهران حرکت کردیم و برنامه در ساعت 19 در سه راه تهرانپارس به پایان رسید. نکات 1. ازآنجایی که درطول مسیرموبایل آنتن دهی نداردبایستی ازتلفن ماهواره ای استفاده کردیابایک تیم پشتیبان برای اطمینان بیشترهماهنگ کرد. 2. باتوجه به شیب مسیروسنگلاخی بودن آن،کمبودجای مناسب برای چادرزدن کاملامحسوس است لذاقبل ازخرابی هوابایدمکان مناسبی رابرای برپاکردن چادرانتخاب کردکه این مکان هاازجمله درارتفاع 3700 دشت سرداغ وارتفاع 4700-4900 متری میباشند. 3. باتوجه به بادگیربودن منطقه استفادهازتجهیزات کامل ومناسب بسیارحایزاهمیت است که تاثیراین موضوع درزمستان دوچندان میشود. 4. این جبهه ازدماوند،یکی ازچالشی ترین وخطرناکترین جبهه هامیباشدلذااجرای زمستانی این برنامه مستلزم داشتن تجربه صعودهای زمستانه،تجهیزات بسیارمناسب وکامل،آمادگی جسمانی خوب،شناخت کافی ازخطرات احتمالی وآمادگی مواجهه باطوفانهای شدیدکهگاه اتاچندروزادامه دارد،میباشد. 5. به منظوراستفاده ازبارگاه سوم هنگام بازگشت بایدکلیدآنراقبلاازقرارگاه پلورگرفته باشید 6. استفاده ازاطلاعات سایت های معتبرهواشناسی بسیارکارامدبود 7. تجهیزات فنی مورداستفاده دراین برنامه به قرارزیرمیباشد: هارنس, کلاهکاسک, کرامپون, طناب دینامیک درای کاور 9.2 به طول 20 متر, کلنگ, پیچ یخ2عدد, تسمه 120 هرنفر 2 عدد , کارابین پیچ هرنفر2عددوکارابین اسلینگ 5 دست. 8. لازم به ذکراست هرنفر 5 وعده غذای کامل + یک کپسول 450 گرمی + دووعده سوپ ومقدارکافی تنقلات به جای نهاربه همراه داشت. 9. به منظوربرقراری ارتباط, ازتلفن ماهواره ای استفاده میشد نفرات شرکت کننده : مهران امیری - نوید هنرکار - حسین صالحی گزارش ازحسین صالحی ونوید هنرکار تصاوير اين برنامه را دربخش گالري سايت مشاهده نماييد