گزارش سی قله:قسمت سوم

بنام خدا باشگاه کوهنوردی تهران بر قله 30 سالگی گزارش برنامه صعود 30 قله در منطقه علم کوه و تخت سلیمان به مناسبت سی امین سالگرد تاسیس 23 الی 25 مردادماه 1392 قسمت حصارچال : دو هفته پیش از شروع برنامه تیمی پنج نفره شامل آقایان حسن دباغی ، محمدعلی رئوفی، سعید میر جلالی، کوروش حسن زاده و امید میرجلالی با عزیمت به منطقه ، ضمن هماهنگی با مسئولین قرارگاه رودبارک به بررسی عمومی شرایط پرداختند این تیم با استقرار بر گردنه هزارچم و صعود به لشکرک بزرگ مسائل مختلف را بررسی و با عنایت به پراکندگی قلل منطقه و فاصله زیاد خرسان جنوبی در شمال غرب و تخته خرس در حد جنوب شرقی ، سرپرست کل برنامه آقای رئوفی را بر آن داشت تا نسبت به تعیین سلسله مراتب مدیریت برنامه همت گمارد بدین سان آقایان کمال برمکی و کوروش حسن زاده به عنوان سرپرستان خط غربی و جنوب شرقی تعیین شدند. مقرر گردید به جهت وسعت منطقه و پراکندگی افراد آقای سعیدمیرجلالی سرپرست کل بخش حصارچال در قله لشکرک بزرگ مستقر شوند تا ضمن اشراف به مسیر تخته خرس بر مسیر خرسان جنوبی هم نظاره گر باشند این انتخاب هوشمندانه سبب کنترل دقیق تمام تیمها توسط ایشان شده و ایمنی صعودها را بیشتر می کرد . ساعت 14 روز چهارشنبه 23 مرداد 1392 قرارگاه را توسط سه دستگاه وانت نیسان به طرف تنگه گلو ترک نمودیم .با توجه به هوای بسیار مناسب و فرح بخش منطقه، بی هیچ مشکلی دوستان در وانت ها قرار گرفته و حرکت آغاز شد. جاده ماشین رو از رودبارک تا ونداربن وضعیتی مناسب داشته و ماشینها به سهولت حرکت می کردند. پس از آن وارد دره های عمیقی شدیم . در این بخش جاده وضعیت بسیار نامناسبی داشته و حرکت وانت ها به کندی صورت می گرفت. پس از فراز و فرود های فراوان در ساعت 15:10 به تنگه گلو رسیدیم. در آنجا جاده به انتها میرسید. پس از معرفی آقای علیرضا احمدی به عنوان سرپرست فنی برنامه های حصارچال و جانمایی افراد در یک ستون، در ساعت 15:30 با سرقدمی آقای کوروش حسن زاده و عقب داری آقای سعید میرجلالی حرکت به سمت دشت حصارچال آغاز شد. نظر به کوله های سنگین افراد و تنوع نفرات شرکت کننده به لحاظ سطح آمادگی، همگی با هم و در یک ستون منظم با آهنگی بسیار ملایم حرکت می کنیم. بدین ترتیب با عبور از کنار برف چال ها و رودخانه و طی شیب ملایم مسیر ، در ساعت 17:50 به دشت زیبا و خاطره انگیز حصارچال رسیدیم، دشتی سرسبز به همراه رودخانه جاری درآن، که در احاطه قله علم کوه و یاران بلند قامتش قرار دارد حسی به یاد ماندنی و خاطره ای جذاب در ذهن مان باقی گذاشت. دشتی با حصارهای طبیعی و با شکوه، مکانی ست که هر انسانی را به وجد آورده و شوقی از شوریدگی و صفا ایجاد می نماید. بلافاصله مکان مناسب چادرزنی در جنوب رود غربی شرقی مرکز دشت انتخاب شده و به سرعت چادرها نصب شدند. پس از نصب چادرها و استقرار افراد تیم آقای مرتضی جهانگیری با تلاشی به یاد ماندنی و ستودنی وسایل پخت و پز را مهیا نمودند و با کمک تنی چند از دوستان، سوپی بسیار خوشمزه را تدارک دیدند. آن شب همنوردان مان غذایی مقوی و سبک را برای شام تجربه کردند. آنگاه آقای میر جلالی به تبیین قلل منطقه پرداخته و با معرفی هر قله به همراه سرپرست و افراد شرکت کننده در آن وظائف و جزئیات صعود فردا را مشخص کردند بدین سان دوستان مان دیدی کلی نسبت به منطقه پیدا کرده و ضمن ارتقاء سطح منطقه شناسی خود نکات ایمنی و مهم را مرور کردند . در این نشست مقرر گردید افراد آب کافی به همراه داشته و از سنگین کردن کوله های خود بپرهیزند و امکاناتی متناسب با برنامه شان همراه ببرند. همچنین آقای سعید شمعدانی به عنوان عکاس رسمی برنامه برای شکار لحظات به یاد ماندنی تعیین شدند. منطقه شناسی حصارچال : حصارچال دشتی زیبا با ارتفاع متوسط 3800 متر در جنوب قله علم کوه می باشد. محدوده حصارچال شامل13 قله می باشد. قلل خرسان جنوبی ، ستاره ، مناره ، گردونکوه شمالی ، گردونکوه جنوبی، و هزارچم در بخش غربی و جنوب غربی دشت قراردارند. قلل زرده گل و مرجیکش درشمال حصارچال بوده و در ادامه این قلل علم کوه رخ می نماید. شاخه شرقی که تا قله ماسه چال ادامه می یابد شامل گردنه دوچاک و قلل مهم لشکرک بزرگ و کوچک ، خرس چر ، دالزور و تخته خرس می باشد. بلاخره روز موعود فرارسید ، سحرگاهی از جنس علم کوه و حصارچال. در ساعت پنج بامداد دستور بیدارباش صادر شده و افراد آماده صرف صبحانه و جمع کردن کوله هایشان شدند .مقرر گردید تیمهای یال شمالی در ساعت 8 و کمی دیرتر از سایرین حرکت خود را آغاز نمایند همچنین به سبب تعداد زیاد چادرها و ضرورت مراقبت از کمپ و پشتیبانی از تیمهای صعود کننده آقای داوود باقریان با بزرگواری تمام قبول زحمت فرموده و مسئولیت حضور در کمپ اصلی را پذیرفتند. بی تردید روحیه والای ایشان سبب گردید تا همگی با خاطری آسوده گام در ره نهند . از خودگذشتگی در خور تحسین و آموزنده برای تمامی کوه نوردان که با وقف خویش برای گروهشان ، دوستی و محبت را به ارمغان آوردند. نفرات یال غربی و جنوب شرقی از دوستان یال شمالی جدا شده و حرکت خود را در ساعت 6:20 به سمت جنوب حصارچال آغاز کردند 27 نفر در هوای بسیار دل انگیز صبح حصارچال ، راه جنوب را در پیش گرفتند . پس از 45 دقیقه عبور از شیبهای ملایم به آبگیر زیبای لشگرک رسیدیم از این نقطه با میل به سمت شرق شیب تند سمت غربی قله لشگرک بزرگ را پیموده و سپس با تغییر مسیر به سمت جنوب ، در ساعت 8:15 برگردنه هزارچم رسیدیم. مکانی خاص بود، در جنوب سراسر منطقه طالقان ، از قلل ناز وکهار در جنوب شرق تا شاه البرز در جنوب غرب علم کوه در شمال ، لشگرک ها در شرق و یال هزارچم تا خرسان ها در غرب، همه و همه در یک آن خودنمایی می کردند، بسیار زیبا بود. با سرعت چند عکس یادگاری و ثبت منطقه گرفته و تیم 15 نفره یال غربی به سرپرستی آقای کمال برمکی، از تیم 12 نفره یال جنوب شرقی جدا شدند. مسیر خط الراس جنوب شرقی حصارچال : تیم 12 نفره یال جنوب شرقی منسجم حرکت خود را در پیش می گیرند. تیم لشگرک بزرگ ساعت 8:40 برفراز قله خود ایستادند. تیم لشگرک کوچک با سرازیر شدن به سمت گردنه مابین لشگرک ها به صعود قله لشگرک کوچک پرداختند و دو نفر ساعت 9 در آنجا مستقر شدند. تیم 7 نفره مستقیماً بطرف پاکوب موجود در بدنه غربی لشگرک کوچک حرکت کردند. با ادامه مسیر ، پاکوب کلا قطع شده و اثری از پاکوب و ردپا دیده نمی شود. برای احتراز از فرود به سمت پائین دره ، تصمیم برآن شد که قله لشگرک کوچک صعود شود تا از آن جا دید بهتری به منطقه پیدا شود، لذا با حرکت به سمت شرق و پس از نیم ساعت بر بلندای لشگرک کوچک ایستادند . از آنجا با کاستن ارتفاع به سمت جنوب شرقی رفته و پس از دست به سنگهای مختصر و عبور از شیبهای تند بالاخره به یال اصلی رسیده و در ساعت 9:45 به قله دالزور رسیدند. دو نفر در این قله مستقر شده و پنج نفر باقیمانده به سمت قله سنگی و زیبای خرس چر حرکت کردند. که این قله ساعت 10:15 صعود می شود. برای صعود به این قله قدری دست به سنگ شده و 3 نفر از دوستان آنجا مستقر شدند. 2 نفر باقیمانده با ادامه خط الراس که فراز و فرودهای فراوانی داشت به سمت قله تخت خرس حرکت کردند . مسیر پیمایشی از لابلای سنگها بوده و پاکوب مشخص وجود نداشت . تنها در برخی نقاط رد پاهای مبهمی دیده می شد و در ساعت 11:45 بر فراز تخت خرس بودند. از نکات جالب این بخش ، وجود نمایه و ردپای پلنگ بود که دلالت بر بکر بودن منطقه داشت. در تمام مسیر یال جنوب شرقی، دره دلیر و کوه های پر ابهت زرین کوه (ماسه چال)، وروشت و تمامی منطقه طالقان در تیررس نگاه مان بود. مرزی بود ما بین مناطق مرتفع ناحیه خزری و البرز جنوبی، و مکانی برای حل پازل بخش هایی از البرز مرکزی، پس از نیم ساعت استراحت، در ساعت 12:15 دقیقه تیم در جهت شمال غربی راه بازگشت را پیموده و پس از ملحق شدن به دوستانمان در قله تخت خرس، با تراورس بدنه جنوبی لشگرک کوچک به پاکوپ آشنایمان که صبح طی کرده بودیم رسیده و در نهایت ساعت 15:30 برگردنه لشگرک ها به تیم لشگرک کوچک و دالزور ملحق شدیم. در ساعت 16:30 در گردنه هزارچم به تیم لشگرک بزرگ پیوستیم. آنگاه بازگشت به کمپ دردستور کار قرار گرفته و در ساعت 17:30 به دشت حصارچال رسیدیم. در بدو ورود آقای داوود باقریان به استقبال تیم آمدند. ایشان با خوش آمدگویی و چهره ای خندان یاران را در آغوش گرفته و خیر مقدم گفتند و بواقع با روحیه ای گرم و دوست داشتنی شان زنگار خستگی را از ما زدودند. مسیر خط الراس غربی حصارچال : اعضای این گروه 15 نفره به سرپرستی آقای کمال برمکی به سمت غرب گردنه هزارچم حرکت کردند و از آنجا با پیمایش شیب تند زیر قله هزارچم ، در ساعت 9:30 به قله هزارچم رسیده و 2نفر در قله مستقر شده و به عکاسی از منطقه اقدام نمودند. بقیه با ادامه مسیر بر روی خط الراس در ساعت 10 به قله گردونکوه جنوبی و 10:20 به قله گردونکوه شمالی رسیدند. از این زمان نفرات قله های هزارچم ، گردونکوه جنوبی و شمالی از بقیه تیم جدا شده و با عبور ازدره شرقی قله گردونکوه شمالی با فرودی آرام در ساعت 13:40 به محل کمپ اصلی رسیدند. مناره قله ایست سنگی و بسیار زیبا که از فراز آن مناظر بدیعی قابل رویت است. صعود بر بلندای این کوه در ساعت 11:30 میسر گشت. پس از آن تیم این قله با فرود از شن اسکی شرقی زیر قله ، براحتی به کمپ اصلی رسیده و برنامه شان را خاتمه دادند. تیم های ستاره و خرسان جنوبی برای ادامه مسیر با چالش جدی عبور از رخ شمالی قله مواجه شدند. پس از صعود قله مناره و بررسی منطقه جهت صعود به قله ستاره با چند دهلیز سنگی ریزشی مرتفع روبرو شدند که نیازمند ابزار فنی ، آمادگی جسمانی و فنی کوه نوردان می باشد. حدود دومتری زیر قله مناره نیز کارگاهی جهت فرود به داخل دهلیز اول باسیم یکسل ایجاد گردیده است. جهت عبور از این دهلیز سنگی ریزشی دو راه وجود دارد: فرود از مناره ، صعود و گذر از دهلیزها با احتیاط و ابزار فنی صعود و فرود با توانایی فنی اعضا. فرود به دره غربی قله مناره و گذر از انتهای دهلیزهای سنگی و صعود مجدد از طریق یال غربی قله ستاره که مسیری شن اسکی است و مستلزم صرف زمان و انرژی زیادی جهت صعود مجدد می باشد. با توجه به اینکه لوازم فنی مورد نیاز جهت فرود از مناره و صعود از دهلیزهای سنگی در اختیار نبود ، اقدام به فرود به دره غربی مناره و صعود مجدد از یال منتهی به خط الراس قله های مناره و ستاره نمودند که باتوجه به شن اسکی مسیر، انرژی و زمان زیادی صرف شد. در نهایت ساعت 15 قله ستاره صعود گردید. پس از صعود قله ستاره ، ادامه خط الراس به سمت خرسان جنوبی پیمایش شد ولی باتوجه به محدودیت زمان و نبود پاکوب مشخص و ریزشی بودن مسیر، تیم از ادامه صعود انصراف داده و از یال شرقی قله ستاره که مسیری تقریبا شن اسکی و ایمن بود به دشت حصار چال فرود آمده و در ساعت 19 به کمپ اصلی رسیدند. مسیر یال شمالی حصارچال : قله های زرده گل و مرجیکش در برنامه تیم یال شمالی قرار داشتند، بعلت نزدیکی شان به دشت حصار چال ، مقرر گردید اعضای این دو تیم در ساعت 8 پناهگاه را ترک کنند. شروع برنامه در ساعت 8:40 بوده و دو تیم در ساعت 11:30 به گردنه زرده گل رسیده و در آنجا تیم زرده گل به سمت شرق حرکت می کنند. زرده گل قله ایست سنگی و ریزشی که پس از درگیری با جداره های سنگی و تلاش فراوان ، موفق به یافتن راهی ایمن به سمت قله نمی شوند، در نهایت از میان تخته سنگهای ریزشی مسیر بازگشت را در پیش می گیرند. و پس از بازگشت به گردنه زرده گل در ساعت 13:30 به کمپ اصلی باز می گردند . قله مرجیکش در شمال غربی دشت حصار چال واقع شده است. به طوریکه اگر در وسط دشت حصارچال به سمت شمال بایستید ، قله مرجیکش در همان سمت قله علم کوه یعنی در سمت شمال غربی قرار گرفته و در خط دید شما ابتدا قله زرده گل و در سمت چپ و پشت آن قله مرجیکش می باشد. قابل ذکر است که قله مرجیکش از دشت حصارچال قابل رویت نیست و دقیقا در پشت بلندترین نقطه، کوه مرجیکش قرار دارد. صعود به دلیل شن اسکی بودن مسیر ، به طور مستقیم انجام نشد به طوریکه پس ازرسیدن به گردنه زین اسبی شکل مرجیکش (محل جدا شدن مسیر مرجیکش و زرده گل) به سمت چپ دامنه مرجیکش و بر روی پاکوپ قله علم کوه حرکت کرده و در انتهایی ترین نقطه ، مسیر خود را از پاکوپ علم کوه که ما را به سمت چپ هدایت میکرد، جدا شده و به سمت راست صعود میکنند . در واقع بر روی یالی که ما را به قله میرساند، حرکت کرده در حالیکه این مسیر بدون پاکوپ مشخصی می باشد. یاران مان در ساعت 12:30 موفق به صعود این قله زیبا می شوند، دید بسیار زیبا به دشت حصارچال و هم نشینی آن با قله علم کوه بر جذابیت های دیداری این قله افزوده است. اعضا پس ازیک ساعت توقف در قله و عکاسی، بسمت کمپ حصار چال بازگشته و در ساعت 15:30 به کار خود خاتمه دادند. کلیه اعضای حصارچال خرسند و شادمان از اجرای کامل برنامه شان بودند. همگی در آرامش وصف ناپذیر به استراحت پرداخته از مواهب طبیعت ، لذت بردیم. به هنگام عصر آقای مرتضی جهانگیری و تیم آشپزی ایشان به تهیه سوپی برای همنوردان پرداخته و با صرف وقت زیاد و زحمت فراوان، بر لذت آن اوقات افزودند. سپس همگی دوستان حلقه ای بزرگ زده و گرداگرد همدیگر در دل طبیعت ، شعر و آواز خواندند. جمعه 25 مرداد پس از بیدار باش در ساعت 6 بامداد، ساعت 7 پس از صرف صبحانه و جمع کردن چادرها و انجام نرمش سبک ، تیم حرکت بسمت تنگه گلو را آغاز کرد. گذشت 1:15 کافی بود تا خود را در نسیم سحرگاهی تنگه گلو بیاییم. پس از استراحت کوتاه سوار بر وانت های نیسان شده و در ساعت 10 به پناهگاه رودبارک رسیده و آماده برگزاری جشن سی امین سال تاسیس باشگاه شدیم. تیم دوچرخه کوهستان : تیم دوچرخه ابتدا قرار بود مسیر قرارگاه تا تنگه گلو را با دوچرخه رکاب بزنند که به دلیل کمبود زمان با نیسان به تنگه گلو منتقل شدند. بعد از پیاده شدن از نیسان ، همنوردان به سمت حصار چال حرکت کردند . یکی از نفرات تیم دوچرخه بدلیل جاماندن کوله اش مجبور شد به قرارگاه برگردد. امکان سوارشدن و رکاب زدن به هیچ عنوان وجود نداشت. به دلیل شیب مسیر و باریک بودن آن و کوله سنگین، حمل دوچرخه نیاز به قدرت بدنی بالایی داشت . مسیر تنگ گلو تا حصار چال را با همراهی آقای میر جلالی به زحمت طی شد که 20 دقیقه دیرتر از سایرین ، حدود ساعت 6 بعد از ظهر به حصار چال رسیدند. که فقط در همان محل امکان دوچرخه سواری بود. ابتدا قرار بود قله مرجیکش با دوچرخه صعود شود ولی با توجه به شیب زیاد مسیر امکان پیمایش توسط دوچرخه مهیا نبود. به همین دلیل به پیمایش عادی این قله که شرح آن در بخش پیشین آمد اکتفا کردیم. در مسیر برگشت کوله کمی سبکتر شده بود و چادر نیز توسط بچه های دیگر آورده شد . به همین دلیل تصمیم گرفته شد تیم دوچرخه جدا از سایرین به سمت پایین حرکت کنند. مسیر کاملاً باریک بوده و شیب زیاد و پیچ و خم فراوان داشت لذا با سرعت بسیار کم به پایین دوچرخه سواری کردم که تقریباً 70% مسیر را سواره و بقیه را پیاده آمدم . حدود 30 دقیقه زودتر به تنگه گلو رسیدم از آنجا تا حصار چال نیز با دوچرخه رفتم. علی رغم اینکه دوستان فکر می کردند زمان زیادی طول بکشد، اما با وجود چند سر بالایی و سنگلاخ های زیاد بعد از یک ساعت و ده دقیقه رسیدم . تقریباً ساعت 9:30 در قرارگاه رودبارک بودم. تیم گزارش نویسی : کورش حسن زاده – حسین صالحی – هوتن نگهبان ادامه دارد ……..