تاریخ اجرا: 1397/02/14
موقعیت قله:
قله سای به ارتفاع 3724 متر از مجموعه قلل البرز مرکزی در رودبار قصران می باشد. در سمت جنوب غربی قله مهرچال واقع بوده و از طریق خط الراس آتشکوه - مهرچال به آن می رسد. بعلت همین نزدیکی به مهرچال کمتر مورد توجه کوهنوردان بوده است.
راههای دسترسی:
این برنامه از روستای راحت آباد انجام شد. برای رسیدن به این روستا می توان از طریق اتوبان بابایی و جاده لشگرک یا انتهای بلوار ارتش به گردنه قوچک رسید. از آنجا پس از رسیدن به میدان زربند از دو راه قابل دسترسی است:
مسیر کوتاهتر : لواسان – بلوار امام خمینی – خروجی روستاهای کند علیا و سفلی (از گردنه قوچک 5/18 کیلومتر)
مسیر بلندتر : جاده فشم - نرسیده به میدان فشم – خروجی روستای امامه (از گردنه قوچک 29 کیلومتر)
دیگر راه دسترسی این قله روستای امامه پس از صعود قله مهرچال و یا روستای افجه پس از صعود قله آتشکوه می باشد ولی بسیار طولانی خواهد بود.
شرح برنامه:
طبق تقویم ورزشی شش ماهه اول باشگاه کوهنوردی تهران روز جمعه مورخ 14/2/97 ، تیم ما با یک دستگاه مینی بوس عازم منطقه شد. قرار حرکت ساعت 5 مقابل بیمارستان بوعلی پس از میدان امام حسین در خیابان دماوند بود که پس از گذشتن از مسیرهایی که در بالا شرح داده شد به میدان زربند رسیده و پس از ملحق شدن سه نفر دیگر از طریق جاده فشم و امامه به راحت آباد رسیدیم. برای رسیدن به پای کار نباید وارد روستا شد و در همان جاده امامه-راحت آباد-لواسان (در محدوده روستای راحت آباد) باید در سمت چپ به یک جاده فرعی توجه کرد که با تابلوی آبی رنگ آن را "خیابان منبع آب" نامگذاری کرده اند. در بالادست این خیابان نیز یک ساختمان وجود دارد که با فنسی به دور خود ، حریمی جداگانه در دل کوهستان ایجاد کرده است. ساعت 6.45 استارت کار زده شد (ارتفاع 2410 متر). وارد این خیابان خاکی شده و پس از گذشتن از کنار ساختمان مذکور ، پای در یالی با شیب تند و نفسگیر نهادیم. جهت این یال به سمت شمالغرب و نزدیک به شمال بود. هنگام صعود در سمت راست قلل ساکا و آتشکوه و در پشت سر و دوردست قله توچال خودنمایی می کنند. هوا نیمه ابری و بسیار مطبوع بود ولی بعلت بارندگی روزهای قبل ، زمین گِل شده بود که کمی کار را مشکل میکرد. انتهای این یال شمالی- جنوبی ، ساختار یال سنگی می شود که باید برای پیدا کردن مسیر بهینه و کمتر اذیت شدن دقت کرد. ساعت 8.30 در لابلای سنگها برای صبحانه توقف کردیم و مجددا ساعت 9 حرکت از سر گرفته می شود. پس از ده دقیقه جهت به شمال و سپس شمال شرقی تغییر پیدا می کند و بر روی یال شرقی- غربی که تا قله ادامه دارد سوار میشویم. قله هم هن نیز در مقابلمان (شمال) ظاهر می شود. قسمت جدی و سخت مسیر از اینجا شروع می شود. مسیر تماما سنگی می شود. در بعضی جاها تیغه ای و بعضی جاها کله قندی است. در ابتدا یکبار از راست و سپس یکبار از چپ تیغه ها را از زیر عبور میکنیم ولی ادامه مسیر را تماما از رو رد شدیم. سمت راست یال دیواره ای و سمت چپ دامنه های پرشیبی هستند که بخاطر شمالی بودنشان در این فصل پر از برف هستند. یکنفر از همنوردان بخاطر سرماخوردگی حال مساعدی ندارد و تصمیم به برگشت میگیرد که بخاطر مخاطرات مسیر، دو نفر دیگر همراهش میشوند. از قسمتهای سختی گذر می کنیم. بخاطر از رو رد شدن مجبور به درگیری با سنگ هستیم که دقت و مهارت بالایی را میطلبد. تا ساعت 12.15 ادامه میدهیم. به ارتفاع 3670 متری رسیده ایم و حدود نیم ساعت تا قله فاصله داریم. با توجه به خراب شدن هوا و احتمال رعد و برق با تصمیم سرپرست و مربی برنامه تصمیم به برگشت میگیریم. برای برگشت اگر میخواستیم مجددا با سنگها درگیر شویم ، وقت و انرژی زیادی را از دست میدادیم ، پس تصمیم میگیریم از برفهای سمت شمال یال استفاده کرده و تیغه ها را دور بزنیم. البته ناگفته نماند حجم برف زیاد بود (تا زیر زانو) و استفاده از این مسیر باید با دقت و مهارت انجام شود. چراکه با کوچکترین اشتباه فرد بر روی برفها سُر خورده و تا انتهای دره خواهد رفت. مسیر آمده را بازمیگردیم. ساعت 14.15 الی 14.45 برای ناهار توقف کرده و تجدید قوا میکنیم. با فرود از یال پرشیبی که صبح از آن بالا آمده بودیم ، در ساعت 16.15 به پای کار رسیده و با بازگشت از مسیر لواسان برنامه را به اتمام رساندیم.
زمان صعود 5.30 ساعت ، که یکساعت صبحانه و توقف بود.
زمان فرود 4 ساعت ، که یکساعت ناهار و توقف بود.
نکات برنامه :
۱_آبی در مسیر نبود. فقط از محوطه ساختمان ابتدای یال یک جوی آب جاری بود که از سرچشمه آن اطلاعی نداریم. لذا توصیه می شود آب از قبل تهیه بفرمایید.
۲_ابتدای یال و نزدیک به جاده آنتن موبایل بود ولی با دور شدن از آن آنتن وجود ندارد.
۳_اجرای این برنامه با تعداد نفرات بالا توصیه نمی شود. تعداد نفرات مناسب نهایتا 10 تا 12 نفر است.
۴_برای اجرای این برنامه مهارت در سنگ و برف الزامی است.
۵_در این فصل داشتن کفش مناسب در حد بک پکینگ و گتر و پوشاک مناسب الزامی است. لازم به ذکر است تیم ما بخاطر نداشتن گتر کمی اذیت شد که بخاطر تحرک و کفش های مناسب خطری متوجه ما نشد.
۶_یالهای متعددی به قله سای ختم می شود که بنظر می رسد بر اساس توانایی نفرات بر روی آنها میتوان فعالیت نمود.
۷_صعود زمستانی این قله فوق العاده جدی و سنگین خواهد بود. در جایی که یال شمالی-جنوبی می پیچد و به یال غربی- شرقی تبدیل می شود مکان مناسب برای چادر زدن پیدا می شود ولی قبل و بعد از آن مکان مناسب و راحت وجود ندارد.
۸_در صورت توانایی تیم می توان به صعود قله مهرچال و فرود به دشت مهرچال و روستای امامه فکر کرد. (به جز زمستان)
هزینه برنامه: هر نفر 30000 تومان
